Loading...
Recensies 2022

Penelope Isles weet te beklijven in Leeuwarden

LEEUWARDEN – Jack en Lily Wolter hebben met hun band Penelope Isles afgelopen jaren veel aandacht in de media gehad. Vooral in de coronatijd is daarmee een grote verwachting opgebouwd voor wanneer ze weer live te zien zouden zijn. Inmiddels kan dat weer en onder andere in Leeuwarden tijdens Welcome to the Village greep de band de gelegenheid om de liedjes van hun laatste album ‘Which Way To Happy’ ook voor het publiek te zingen. Dat deden ze met passie en totale overgave en bracht blije snuitjes voor en op het podium vanwege een gedreven show en het plezier dat samen te kunnen beleven. Penelope Isles komt oorspronkelijke van de Isle of Man, althans daar werden broer en zus geboren, maar in Brighton werden de eigenlijke eerste schreden gezet. In 2019 bracht de formatie de uitstekend ontvangen debuutplaat ‘Until The Tide Creeps’. Met deze plaat kon op de vooravond van de pandemie deze Britse band nog net even een reeks festivals in eigen land en daar buiten afwerken en daarbij zich bewijzen als live band. De wereld ging dicht, Penelope Isles vroeg zich af welke weg ze moeten inslaan om weer blij te worden en het antwoord was uiteraard, nou richting Leeuwarden. Dat bleek uitstekend advies. Met een drummer en een bassist ging het gezelschap gedreven van start met ‘Three’. Mooie klanken, bel-achtig, uit de toetsen van Lily Wolter klonken, en van daaruit werd een mooie opening opgebouwd. De drums vielen bij voor de zachte karakteristieke stem van Jack Wolter het nummer rustig inkleurde, met een mooie tweede stem van zijn zus. Na ‘Camera’ was ‘Sudocu’ ook een fantastisch mooie hoogtepunt in dit optreden. Wederom fijn ingetogen met een mooie rust werd dit nummer steeds intenser en intenser. Prachtig en zeer beklijvend. Het zijn nummers die een prachtige sfeer neerzetten, waarin de anticipatie mooi wordt opgebouwd, waarna de stemmen van beide, soms haast nauwelijks van elkaar te onderscheiden, prachtig die vette punt op de i zetten. Het duo wil zich nog wel eens kleiner voordoen dan ze zijn, maar duidelijk is dat Penelope Isles bij de beeldbepalers van de moderne Indie Rock en Punk mag worden gerekend. Vlotter en wat steviger volgt ‘Terrified’, waarna in ‘Play it Cool’ de leadzang overging naar Lily Wolter. Verrassend catchy en vlot ontwikkelde zich dit naar een hoogtepunt. Steeds meer vielen de stemmen van de andere bandleden bij met aanvankelijk een wat lichtere toets, voor heftig gitaarwerk daar wreed maar sterk door heen scheurde. Bij ‘Chlorine’ werd het viertal een drietal. De bas werd overgenomen door Lily Wolter en de bassist mocht even koffie gaan drinken. Het was een rustiger, voornamelijk tweestemmige song, met een mooi contrast tussen de zang en de wat stevigere instrumentale gedeeltes. Prachtig was ‘Gnarbone’, met hierin een mooie basis met de spacy synths en een hoofdrol voor de bas. Een erg sterk nummer, waarin Jack Wolter dan weer mooie robuuste accenten zette met zijn gitaar riffs en excelleerde met zijn emo zang. Het einde van het optreden maakte indruk. Penelopes Isles lardeerden ‘In a Cage’ met vogel gekwetter. Drie werden weer vier voor ‘Leipzig’ met lead zang van Lily Wolter, die ook heel gevoelig begon aan ‘Sailing Still’ dat echter steeds meer werd uitgebouwd naar een impressionant einde van de show. Een heerlijke band die terecht al die eer betonen krijgt.