ANDEREN – In deze tijden van Covid is samenzijn een groot goed gebleken. Van verschillende kanten en op tal van manieren worden toch initiatieven ondernomen om artiesten, podia en publiek op één of andere manier samen te brengen. In Anderen is Nijend24 bijvoorbeeld op deze manier actief en kunnen acts via een opname toch hun publiek bereiken. Op 11 januari bijvoorbeeld verschijnt de opname van het concert van Paul Bond. Deze is direct te zien, maar ook later terug te kijken via de digitale kanalen. Het zijn uiteraard concerten met een publiek bestaande uit technici en andere medewerkers en mensen die hier op professionele wijze bij betrokken zijn via het podium of ander sinds. Paul Bond is zo’n artiest die we vast wel eens hebben gehoord, via zijn band Dandelion of door zijn werk met bijvoorbeeld Ricky Koole, VanWyck, AlascA, Yorick van Norden, Judy Blank en recent La Belle Épogue. Het vaderschap inspireerde hem tot het schrijven van een aantal liedjes om zijn gevoelens rondom de komst van dochter Frances een plek te geven. Van de onzekerheid of hij er wel klaar voor was tot al het andere wat hiermee in verband staat. Dit resulteerde in de EP ‘Sunset Blues’ waarop Bond zich een meer dan kundige singer songwriter toonde. In Anderen was de van oorsprong Volendammer vaker te gast, maar nu onder eigen vlag. Op het podium een piano en zijn gloednieuwe gitaar die zijn eerste uitje kreeg. Bond ging sterk van start met ‘Same Song, Different Groove’ wat ook op zijn EP staat. Direct liet hij ook horen wat zijn sterke punten waren. Een mooie rust in zijn spel en zijn zang. Een rust waar je graag naar luistert en waar saaiheid ver van blijft. Het tweede nummer waarvoor hij wisselde naar de gitaar was ‘Song of the Acorn’. Een song waarin hij ingaat op zijn relatie met de herfst die hij normaliter te lijf gaat met filosofie en alcohol. Niet zijn favoriete jaargetijde, maar wel een erg mooi nummer, net wat vlotter dan de opening en een mooie donkerheid over zich. Bob Dylan is iemand met wie Bond zich verwant voelt. Hij speelde twee jaar geleden mee in het eerbetoon aan de Folk held in Anderen en andere theaters met onder meer Van Norden en Blank en ook nu speelde hij met ‘You’re Gonna Make Me Lonesome When You Go’ een zeer fraai eerbetoon aan de Nobelprijs winnaar en kwam daar later op terug met onder andere ‘Norwegian Wood’ waarin The Beatles erg waren beïnvloed door Dylan toen ze het schreven. Via mooie verhalende nummers kwam hij aan bij het eerste echte hoogtepunt dit optreden met ‘Sweet Marie’, wat prachtig en vlot was, over hoe hij onzeker is over het komende vaderschap. Bijzonder herkenbaar voor veel vaders. Van Dandelion speelde hij ‘Rose, Marygold’. Een zeer kundige pianist en gitarist, maar vooral iemand die op een heel prettige manier zijn verhaal verteld. Dat doet hij zo nu en dan in de aankondigingen, die hij mooi bescheiden hield en waar hij de tijd voor nam, maar vooral in zijn vaak verhalende liedjes met dezelfde bescheidenheid, die juist aanmoedigde om nog even dichter bij te kruipen om nog beter te luisteren. Fantastisch was ‘Time ( You Were a Friend of Mine)’ en daarvoor deden niet onder ‘The Young and Cheap’ over de bandscene in Nederland waar je voor vier bier de podia voor het uitzoeken hebt en als je een jaar meer ervaring en beter bent geworden eigenlijk niet meer aan de bak komt als je wat geld vraagt, en ‘Sunset Blues’ waarin hij die aankondiging dat er een gezinsuitbreiding aanstaande is laat meebeleven. In het concert een mooie opbouw. Een betrekkelijk vlot begin, een meer melancholisch midden en naar het einde weer meer energie waarin hij welhaast ragtime op zijn piano eindigde met ‘Thanks for Being a Friend’ een eerbetoon aan het publiek dat zo wordt gemist en, op een enkele uitzondering na, digitaal kan genieten van Paul Bond in Nijend24 in anderen.
Paul Bond nodigt uit tot luisteren
