GRONINGEN – Het was zo’n optreden dat prima is, maar waarvan je weet dat er eigenlijk nog veel meer er in zit, want nu en dan toonde Papercuts momenten van grote schoonheid. Papercuts is een project van Jason Quever uit San Francisco in de Verenigde Staten. Vanaf 2004 brengt de Californian met diverse kompanen zijn muziek uit onder deze naam. Hij krijgt daarbij regelmatig hulp van vrienden en collega muzikanten. In 2004 verscheen het album ‘Mockingbird’ de eerste van een gestage stroom van albums en EP’s. Heel vers verscheen ‘Past Life Regression’ en eind 2021 de EP ‘Baxter’s Bliss’. Quever met een toetsenist / bassist en een drummer zijn met het nieuwe album onder de arm vertrokken op een Europese tour die ze ook op het roemruchte Vera podium in Groningen deed belanden. Na wat geschuifel met de apparatuur en een goede plek zoeken voor de set list ging het drietal van start met wat ouder materiaal. ‘Once We Walked in the Sunlight’ stamt van het album ‘You can have what you want’ uit 2009 en is een rustig dreampop nummer dat langzaam opbouwt in stevigheid en mooie invloeden heeft die terug grijpen op de jaren 60 en de shoegaze. ‘Dear Employee’ is nog ouder en stamt zelfs van het album ‘Cant Go Back’ uit 2007, ook een erg mooi nummer dat wat meer tempo heeft en waarin vooral de zang van Jason Quever wat meer swung en diepte krijgt en voor het eerst echt laat horen hoe mooi hij kan zingen. Na de met respect oudjes komt Papercuts toe aan het nieuwere werk, te beginnen met ‘Strange Boys’ dat wordt ingeleid met een lange treinclaxon achtige fluit toon en uiteindelijk één van de weinige nummers van het nieuwe album blijkt dat deze avond in Vera ten gehore zal worden gebracht. Als dit nummer maatgevend is voor het nieuwe album dan is dat zonde, want het was een prima song die in tempo won en steeds intenser en mooier werd. Het sterke ‘How to Quit Smoking’ en het door Jason Quever solo gespeelde ‘Do You Really Wanna Know’ kwamen weer uit de veilige oude doos. Wellicht toch misschien commercieel niet verstandige keuzen, maar regelmatig maakte de band een wat zoekende en aarzelende indruk, alsof de vaste patronen er gewoon even weer ingesleten moesten worden en dan is terug grijpen op het bekende niet een slecht idee. Dat bleek nog het meest uit het veelvuldig een blik werpen op de set list en uit de spaarzame woorden die de frontman sprak. Nu en dan een wat uitgebreidere introductie van een nummer zou prettig zijn. Helemaal omdat het ook helpt met de kadering van de dromerige liedjes. Aan het podium kan het niet gelegen hebben, want dat is vertrouwd. In 2019 stond Papercuts ook al op de Vera bühne. In de loop van het concert kwam die routine toch steeds meer bovendrijven. Het tweestemmig gezongen ‘Unavailable’ was fijn, maar in het wat donkerdere ‘Future Primitive’ en vooral het afsluitende en schitterende ‘Palm Sunday’ van het nieuwste album kwam de formatie dan eindelijk tot hun recht. Lekkere dromerige pop en Papercuts heeft dus een nieuw album uit. Dat mogen ze best nog iets meer verkopen.
Papercuts toont potentie in Vera
