Overtuigende akoestische set Mikey Classic

MEPPEL – Terwijl Mikey Classic op toernee was in Europa stond thuis zijn appartement in vuur en vlam. Een ramp voor de Amerikaanse rootsmuzikant die desondanks solo en met zijn band The Goddamn Gallows zijn toernee doorzet. Voor het Sunday Roots festival in Meppel bij café Clouso was dit een opsteker, want het optreden van Classic hoorde bij de klassiekers van deze eerste editie van het festival. Classic kwam laat aan door enige vertraging in de reis naar Meppel en had daardoor weinig tijd te soundchecken. Aangezien de Amerikaan zijn publiek niet wilde laten wachten of het tijdschema van het festival verder in de war schoppen, speelde hij akoestisch. Een prestatie in een volle tent. ‘Climbing up the Walls’ was dan ook de toepasselijke titel van het eerste nummer. Mikey Classic is één van die vertegenwoordigers van het ruige broertje van de Americana. In zijn werk een duidelijke liefde voor het genre, dat hij verrijkt met invloeden van folk en punk en een beetje rock. Al zijn liedjes zijn diep geworteld in de Amerikaanse traditie. Na de vlotte opening volgde een mooi rustig vervolg en zo wisselde hij uitstekend af. Classic toonde zich een prima zanger en banjo speler en ook op een geleende gitaar wist hij te overtuigen. Zijn toch niet al te krachtige stem vergde het wel dat het publiek dicht bij het podium kam en dat deed het graag. ‘Be For One’ een fijn rustig nummer was het luisteren meer dan waard en ook ‘Nature of the Beast’ hoorde bij de betere nummers van de sterk set die Mikey Classic deze dag gaf. In het nummer bleek de zanger een zeer verdienstelijk jodelaar te zijn. Het jodelen maakt deel van ui van een oude Americana traditie en het is fijn dat Classic dit in zijn werk meenemt. Na de wisseling naar de banjo ging het verder met ‘Feet on fire’. Mikey Classic spelde een fijne en erg afwisselinde set. Het publiek kroop dichter en dichter naar podium, waar Classic zich een niet van humor gespeende spreker toonde met weliswaar weinig inhoudelijke informatie, maar hij wist wel het publiek aan zich te binden in zijn set. ‘Het laatste nummer ‘Old Dusty Trail’ hoorde bij de betere van het optreden. Na een mooi rustig begin liet Classic nog eenmaal horen dat hij toch veel in huis heeft.