GRONINGEN – Wat krijg je als de meest getalenteerde jongentjes van de plaatselijke fanfare het in hun bol krijgen. De kans is groot dat als de trombonist, de trompetist en de paukenist van Gruno’s Post Harmonie het op hun heupen krijgen ze inspiratie op kunnen doen bij Ottone Pesante. Nog nooit trad het Italiaanse Ottone Pesante op in Nederland. Een duidelijk gemis, bleek in Lola in Groningen, waar de band een magistraal optreden gaf. Nadat het aambeeld met dierenschedel was goed gezet om de toon aan te geven, gingen trompetist Paolo Rainieri, trombonist Francesco Bucci en drummer Beppe Mondini voor in een feestje van koper met onuitputtelijke energie en geen rust voor het publiek. Brass-metal. Avontuurlijke brassbandmuziek, zo werd het concert zeer correct aangekondigd. ‘Brutal’ is niet alleen de opening van het recent verschenen debuutalbum van Ottone Pesante ‘Brassphemy Set in Stone’ maar fungeerde deze dag ook als startschot. Eerst nog rustig met wat electronica en Beppe Mondini op drums, maar algauw vielen Paolo Rainieri en Francesco Bucci in. In het enorme tempo dat de band hanteerde volgden mooie nummers als Nights Blood’ en ‘Bone Crushing’. Jammer was dat met twee blazers op volle kracht, noise en electronica er onder en een drummer oordopjes geen overbodige luxe waren en daarmee ook soms de nuance in het spel verdween. Af en toe even je oren riskeren gaf aan hoeveel gelaagdheid het samenspel opleverde. Prachtig was ook ‘Blacksmith Surgery’. In hun uiterlijk met het werkschort van de smid aan, waren deze Italianse heren mooi in thema. Een moment van betrekkelijke rust was in het midden ingebouwd in de setlist. ‘Torture Machine Tool’ toonde aan, na ook al een rustige passage in ‘Nights Blood’, dat ook als het niet op volle kracht gaat de muziek van deze Italianen ook erg sterk blijft en dat werd voorgezet in Trombstone’. Het mooiste nummer was het overgangsnummer tussen de bedaardere tempo en de full speed eindsprint die volgde ‘Blood Casting’. De set had nog best wat meer rustigere nummers mogen bevatten. In ‘Copper Sulphate’ lag de band weer op volle snelheid en dat bleef ook zo. In ‘Melodic Death Mass’ had je plots een prachtige melancholische solo van de trompet. Een klein pareltje in het nummer voor met ‘Apocalips’ werd afgesloten en de als frontman fungerende Francesco Bucci neer zeeg op een bank. De band had alles gegeven tijdens dit Nederlandse debuut. ‘Dit heb je nog nooit in Nederland gezien”, stelde Lola programmeur Laurens Dijkstra vooraf. Ottone Pesante heeft het verdiend dat we het wel nog vaker zien. Een act die op elk (metal) festival past.
Ottone Pesante haalt alles uit koper
