Ode to the Quiet heeft al bijzondere concerten gegeven in de provincie Groningen. Een prachtig optreden tijdens Noorderzon bijvoorbeeld en een onbedoeld intiem concert op Roodehaan. Bij dit buitenconcert op de toen nog camping aan de boorden van het Reitdiep gingen de hemelpoorten flink open. Hutje mutje, met weemoed halen we deze oude doos met herinneringen aan andere tijden te voorschijn, kropen de dapperen dicht op elkaar onder het afdak waar ook de band zich had geposteerd, zangeres Marianne Oldenburg, haar hoofd ergens tussen de druivenranken, voor een onvergetelijk optreden. Het waren de dagen na het eerste album van het viertal. Marianne Oldenburg is naast zangeres ook de vrouw achter de toetsen, gitarist is Tobias Kerkhoven, Evert van der Waa is de basgitarist en de drums worden geraakt door Otto de Jong. De EP ‘The Dwelling’ is vooral Marian Oldenburg met haar piano die de boventoon voert. Is dat erg? Nee helemaal niet, want het levert fascinerend mooie kleine pareltjes op. De opening ‘Fix You’ is fantastisch. Een superbe song die rustig je hart in kabbelt en steeds meer urgentie en body krijgt gedurende het lied. Een ode aan de zang van Oldenburg, maar ook prachtig met die uitdijende begeleiding. Deze nummers zijn geschreven door Oldenburg thuis aan haar piano als ode aan de melancholie, als even blijven mijmeren over het verleden. Als pauze in het leven om hart en verstand weer bij te laten komen in de haastige spoed van vandaag en ze weer in verbinding te brengen. Dat komt ook mooi tot zijn recht in het rustige ‘Rannoch Moor’. Ook zo’n nummer wat fijn wordt uitgebouwd tot meer en in de rust toch prangend is. ‘Oblivion’ begint iets brutaler, maar is verder mooi in lijn met de eerste twee nummers en dit prachtige, tussendoortje doet de EP geen recht, aanloopje dan naar het volledige album wordt fijn afgesloten met meest “uitbundige” nummer ‘Chime’. Complimenten voor de prachtige hoes van Isabella Werkhoven. Met het tempo er goed in verschijnt amper een jaar later een compleet album, waarbij direct duidelijk is dat dit een compleet studio album is met een veel vollere sound dan de EP. Dat is direct duidelijk bij de opener van ‘The Drift’ het vlotte ‘Crystal’. Het album verschijnt in een 9 en 11 songs versie. Op LP en streamingsdiensten is het de 9 tracks versie, maar via download kun je twee songs extra krijgen. Op dit album zijn, in tegenstelling met de EP, de synths veel prominenter aanwezig en geven vaak een etherische sfeer. Ook is er gebruik gemaakt van twee gast musici. Anne Bakker, bekend van Toby Beard en Agnes Obel en altijd een aanbeveling, speelt viool en Maarten Vos, die werkte met onder andere Joep Beving, Sebastian Plano en Colin Benders, draagt een steentje bij op cello. ‘Island’ heeft een aanvankelijke meer folky sound in de a capella meerstemmige opening met een koor van sirenen. Hierna komen langzaam de synths binnen drijven, wat het geheel een fijne etherische sound geeft, die langzaam zwaarder wordt, waar de stemmen ijler worden en zo mooi contrasteren. Fraaie dream pop. Zachte percussie kondigt ‘The Drift’ aan voor heldere pianotonen de zang herauten. Een nummer met een mooie rustige maar fijne uitbouw. ‘Festive’ is wat vlotter en grootser. Bonus track ‘Prospect’ intrigerend en ook een nummer dat zich open vouwt. Het is een zeer fraai album dat Ode to the Quiet zo neerzet die het wachten zeker beloond. Wat zwaarder van sound is ‘Swift’, dat eindelijk toch sferisch terug keert. Fijne nummers al bonustrack ‘The Good’ en het vlottere ‘Range’ volgen. Prachtig melancholisch en met ‘Island’ tot de mooiste nummers van het album behoort ‘Nostalgia’ en daar mag ook het afsluitende welhaast orkestrale ‘The Pond’ met aanzwellende strijkers tot hoort. Een prima plaat die deze Nederlandse band weer neerzet waar het hoort, bij de beste ambient en trip hop formaties van Nederland.
Ode to the Quiet – The Dwelling / The Drift
