GRONINGEN – Is de mooiste stem van Eurosonic 2021 dezelfde als die van 2020? Vorig jaar maakte het Portugees en Spaanse duo Lina_Räul Refree een onuitwisbare indruk met hun interpretatie van de Fado. De recensie over het optreden van dit duo in het kader van Eurosonic in de Martinikerk in Groningen openden we met de vraagstelling: “Zou het kunnen? Dat je op het eerste gehoor verliefd wordt? De stem van Lina, de zangeres van het Fado duo Lina_Raül Refree leent zich daartoe.” Dat eerste gehoor is na vele malen hun fantastische album beluisteren en dat optreden natuurlijk niet meer van toepassing. De verliefdheid op die Portugese stembanden is er echter niet minder op geworden. Maakte het duo al in 2020 een onuitwisbare indruk, in Portugal was men waarschijnlijk van mening dat nog niet iedereen was overtuigd en vaardigde men dit stel voor een tweede, in verband met de pandemie, digitale ronde. Wederom en misschien nog zelfs wel in sterkere mate een overweldigende ervaring. Lina Rodrigues was al een gevierd Fado zangeres die bekendheid kreeg als vertolkster van het werk van de Fado grootheid Amália Rodrigues. Daarbij bleef ze op twee albums dicht bij de traditie. Räul Refree is één van de meest gevraagde Spaanse producers die werkte met onder andere Ricky Martin en Lee Ranaldo van Sonic Youth. Refree was bij toeval aanwezig bij een optreden van Lina en ook gegrepen door haar stem. Samen bedachten ze hoe ze deze liedjes konden brengen met eerbied voor de traditie en met middelen, zoals synths, om toch een nieuwe aanpak te hebben. Dat werkt fenomenaal samen. Dat blijkt onmiddellijk op het openingsnummer ‘Maldição’. Rustig bouwt Refree de sound op, terwijl met minimale begeleiding Lina zingt. Een stem zo boordevol pracht en emotie. Een stem geschapen voor deze Portugese blues. Heel langzaam schuurt het af en toe een beetje, waardoor je het lied, zelfs digitaal, fysiek voelt. In de vormgeving van deze video is daar met gebruik van spotlights prachtig op ingespeeld. Vaak is het zwart, met alleen de acteurs uit gelicht. Impressionant wordt het nummer verder uitgebouwd met steuntjes en donkere klanken van de synths met nu en dan een licht riedeltje dat ontregeld en gelijk ook wat lichtheid brengt. Grote ster van het verhaal blijft echter de zang en de enorme lading die daarin wordt gelegd in dit toch rustige nummer. Deze song wordt echter prachtig naar een groots slot gebracht met synth klanken als de menselijke stem zwijgt en daarbij een ongekende heftigheid krijgt als ook de piano spreekt. Het tweede nummer van deze set begint ook met Refree op piano. ‘Quando eu era Pequenina’ is van begin af aan grootser in klank. In vergelijking met vorig jaar is het nog meer uitvergroot, nog meer worden de randjes opgezocht. Het is nog meeslepender, nog prachtiger. Dit nummer kent sireneachtige tonen, dwingende klanken, maar nooit komt daarbij de zang in het nauw, ook op de momenten dat Lina het heel klein en gevoelig maakt. Eurosonic is uiteraard bedoeld om nieuwe bands een kans te geven, maar Portugal, of anders Spanje, volgend jaar weer? Misschien met een nieuw album? Graag, alsjeblieft.
Nog immer verliefd op de stembanden van Lina_Räul Refree
