BORGER – Het is toch een hardnekkig misverstand dat het Nederlands uitsluitend als zangtaal geschikt is voor smartlappen en carnavalskrakers. Gelukkig ontdekken steeds meer groepen en bands in Nederland en het Vlaamse taalgebied dat je ook uitstekende popliedjes, rock songs en zelf punk liederen in het Nederlands kunt zingen. Eén van de bands die in deze Nederpop traditie stapt is Nina Wood. Op de jaarlijkse uitwuifsessie van Drenthe voor zijn ambassadeurs op Eurosonic / Noorderslag op Podium 34 in Borger bleek dat Nina van der Woude en haar mede bandleden op een prima wijze aan de weg bouwen in hun moerstaal.
Al op haar 18de stapte Nina van der Woude in het spotlicht. Bij een compositiewedstrijd verbonden aan het Nederlands Blazers Ensemble stuurde ze ‘Kleine Ster’ in. Een veelbelovend Nederlandstalig, klein, liedje. Dat smaakte naar meer en nog steeds pril, transformeerde Nina van der Woude naar Nina Wood en vormde een band samen met Irina van Dijk op de drums, Silas Veld op de gitaar en Joanne Haasjes op bas en piano. Ondanks haar opleiding aan het Conservatorium neemt Nina van der Woude haar bandleden me op sleeptouw om een aantal Drentse ontwikkelingstrajecten te volgen, zoals Popsport en Drentsch Peil. Uiteraard moet dan het in theorie geleerde worden aangescherpt in de praktijk door veel te spelen.
In Borger verkocht Nina Wood zich uitstekend. De eigenzinnige Nederpop werd met verve gebracht en Nina Wood was één van de positieve verrassingen van de avond. Nina Wood opende krachtig in ‘Het is nu Veranderd’. Een liedje met een mooie opbouw waardoor het steeds intenser werd en steeds meer aan zeggingskracht won. Het is, vooral voor een prille band, niet eenvoudig om juist in emotie of intensiteit gedurende een nummer de bakens e verzetten, maar in ‘Storm in mij’ bewees de formatie dat dit geen toeval was. ‘Storm in mij’ werd urgenter en urgenter. Echt prachtig was ‘Kan je Niet’. Een liedje over gemis, zo legde Nina Wood uit, die regelmatig met een mooie uitleg kwam om haar nummers te introduceren. Een nummer dat kleiner van opzet was, maar de emotie prachtig wist te pakken. Even mooi volgde op de setlist ‘Relativeren’. Nina Wood is een band met expressie, zowel in de liedjes als de optredens. Dat maakt het ook voor het publiek eenvoudig om te investeren en met de mooie introducties en fijne set opbouw was er ook een prima kadering, waarbij de liedjes hun eigen smoel behielden. Op tal van terreinen moet het nog groeien. De liedjes waren vaak mooi, maar mogen nog net even wat meer dat haakje waarmee ze zich vast zetten in je herinnering en over het algemeen mag het nog iets consistenter worden waardoor de band die prachtige momenten nog beter kan vasthouden en het algemene niveau langzaam opschroeven. Te merken is dat Nina Wood daar serieus mee bezig is. Voorbeeld van die set opbouw was ‘Dans Jouw Vinger’. Even ging het er lekker stevig rockend aan toe, om daarna in de meezinger ‘Liever Alleen’, met fijn gitaarspel van Silas Veld en de prima zang van Nina Wood een hele mooie andere kant van de band te late zien in dit uptempo intense nummer. Het uitwuif moment voor de band richting Groningen ging kwam met ‘Voor Altijd Bestaan’, waarin de ritme sectie met de drums van Irina van Dijk en de bas van Joanne Haasjes nog een keer het tempo lieten oplopen. Nina Wood overtuigde en toonde dat de formatie serieus er werk van maakt en veel in huis heeft en mooi in die Nederpop traditie stapt op een geheel eigen wijze.