STEENDAM – Ierland is een land met lange en invloedrijke muzikale tradities. De Ierse folk is wereldwijd zeer invloedrijk, maar als een volgende generatie niet die traditie oppikt, dan dreigen er zwarte wolken aan de horizon. Gelukkig zijn er ook jonge Ierse muzikanten die met de muziek van hun land en met de folk in het algemeen aan de slag gaan met eerbied voor de tradities, maar ook met een eigen draai aan het geheel. Voor het eerst buiten Ierland stond Na Tonnta op een podium in Nederland. Bij Peter en Leni in Steendam presenteerde de formatie zich aan een Nederlands publiek als begin van een eerste kleine teen in het badwater tour om te peilen hoe het Europese publiek zou reageren op hun muziek en na Steendam volgen nog twee optreden in Nederland. Helaas moest Fiachra Meek wegens dringende familie omstandigheden een vliegtuig de andere kant op nemen en moest het publiek de Uilleann pipes missen, maar met Ellie J McGinley als zangeres en violiste, Ciara Moley op accordeon, Sinéad O’ Malley op fluit en nu als enige man in het gezelschap Kevin McGinley op gitaar bleef er veel klasse aan muzikanten over. Eerst maar even een paar minpunten, dan hebben we dat maar gehad. Na Tontta bestaat uit uitstekende muzikanten, maar het moeten nog artiesten worden en de bescheidenheid van zich afwerpen. Een verbetering zou bijvoorbeeld al zijn door te gaan staan, waardoor het beeld veel minder statisch wordt. Een ander zeurpunt. Ellie McGinley heeft een fenomenale stem. Het sterkste punt van de band en vooral voor de pauze werd dat punt veel te weinig gemaakt door juist heel veel jigs en reels te spelen. Nu dat aan de kant is. Na Tonnta bood een prachtige muzikale avond. De toon werd gezet met direct een aantal mooie ‘vlotte jigs waaronder ‘Piper on the Hob’ wat werd gevolgd door het van oorsprong Franse stuk ‘Crested Hens’. Het eerste lied werd gezongen door Kevin McGinley die een fijne degelijke zangstem heeft. Hij zong uit het repertoire van Bob Dylan ‘Don’t Think Twice’. Hierna volgde nog een aantal jigs en Highlands ( dansliedjes) met daarin onder andere de door de recente sneeuwstormen en hamsterwoede van de Britten geïnspireerde eigen compositie ‘Armaghbreadon Polka’. Vaak door McGinley, maar ook regelmatig door andere bandleden werden de stukken mooi en meestal inhoudelijk aangekondigd. Fijne onderhoudende instrumentals, maar de eerste keer dat Ellie McGinley zong in ‘Bedlam Boys’, een folksong die terug gaat tot 1618, was het gelijk prachtig en fenomenaal. In het mooie ‘Sheep on the Boat’ was de hoofdrol voor Sinéad O’ Malley met haar mooie vaak donkere fluitspel in dit liedje over een boot die zinkt door te veel schapen aan boord. Thema van de avond was wel de interesse voor morbide liedjes van het stel. Voor de pauze ook nog het prachtige lied ‘Casadh an tSúigan’ in het Iers. Na de pauze was er meer ruimte voor liedjes, met onder meer de Amy Whinehouse cover ‘You Know I’m No Good’ en fantastische liedjes als het kippenvel nummer ‘An Gheallóg’ en ‘Leanca Bán’. De muzikale hoogtepunten waren nu de door Sinéad O’ Malley geschreven ‘Jone’s 24th’ die overging in Ellie McGinley’s ‘Army of Golden Rabbits’, terwijl ook even later met het trio tunes ‘Sleeping Tune/Reinlender/Superfly’ indruk werd gemaakt en de balans tussen lied en instrumentaal veel beter was. Met nogmaals een mooi setje instrumentale stukken, waarin onder andere het prachtige lichtvoetige accordeonspel van Ciara Moley opviel werd het Nederlandse debuut van Na Tonnta met een donderend applaus afgesloten.
Na Tonnta omarmt Ierse Folk
