LEEUWARDEN – “We zijn in 2021 n. Chr. Heel het centrum van Leeuwarden is bezet door de kabaalmakers… Helemaal? Nee! Want één lid van de onverzettelijke Frieze singer-songwriters biedt koppig weerstand aan de luidruchtigen…”, parafraseren we graag het begin van de strip ‘Asterix en Obelix’ voor het optreden van Moonloops tijdens het Fries Straat Festival. Het zat Sarah Dekker even niet mee. Tijdens de prachtige muzikale wandeling nam het Festival een groep gelukkigen mee naar Opera Alaska die hun liedjes konden spelen in de tuin van een gasthuis, waar de oudere inwoners van Leeuwarden al mijmerende terug kijken op hun leven, Eskina stond in de Fryske Academy, waar normaal geleerden al filosoferende in de tuin het leven in Friesland duiden, maar de Wadden Academie, ja daar buldert de zee, giert de wind en krijsen de meeuwen en in dit geval was er een enorm kabaal van een nabijgelegen plein waar een activiteit gaande was. Dapper bood Moonloops weerstand met haar verstilde liedjes en de toehoorders draaiden het oor voorwaarts en schoven naar het puntje van de stoel om toch optimaal te genieten. Sarah Dekker is al enige tijd succesvol als Moonloops onderweg en gooide onder meer hoge ogen in de Grote Prijs van Friesland. Daarnaast is ze de helft van het de laatste tijd erg aan de weg timmerende duo Amonia Caramel waarbij de kunst van de harmonieën op een sokkel staan, maar nu stond Moonloops er alleen voor. Vanaf het eerste begin toonde de zangeres zich een charmante gastvrouw. Zelf was ze duidelijk ook wat nerveus, maar gedurende het rustige ‘Grow’ viel het allemaal mooi op zijn plek en slaagde ze erin het kabaal ook goed buiten te sluiten. ‘Ghost’, was het volgende punt op de setlist agenda en dat was een mooi rustig verhalend verhaal. Zelf noemt de artieste het Bedroom pop. Soms dromerig, maar soms ook resoluut vertelt ze de verhalen over de zaken die haar bezig houden als ze zichzelf met haar gitaar op haar slaapkamer terug vindt. In folky songs, makt ze daarmee vaak grote problemen die we allemaal kennen, klein, behapbaar en relateerbaar. Het hoogtepunt van het optreden was het heerlijk dromerige ‘Neverland’ waarbij je door de tempowisselingen toch ook steeds weer bij de lurven wordt gepakt en de aandacht er bij moet houden. Een erg fraaie song. Als artieste is een aandachtspuntje de vloeiendheid, daar kan nog een stap worden gezet. De charmante gastvrouw kon, mede door de tijd die het festival haar had toebedeeld, daar had nog best een kwartiertje bij gemogen, niet elk nummer voorzien van een inhoudelijke introductie, maar voor ‘Rainbow’ deed Sarah Dekker dat wel. Het lied heeft een erg aansprekend thema. Immers om een prachtige regenboog te krijgen moet het regenen, zo hebben we ook allemaal in het leven die momenten dat iets pijn doet, letterlijk of figuurlijk, maar dat de uitkomst toch weer heel dierbaar kan zijn. De strijd tegen de kabaalmakers was gewonnen. Het publiek hing aan de lippen van Moonloops en het is een act die vast nog veel podium tijd gaat krijgen met haar mooie liedjes solo of in duovorm.
Moonloops neemt het dapper op tegen de lawaaimakers
