GRONINGEN – Het is eenvoudig om elke IJslandse groep in de traditie van The Sugarcubes en Björk te zetten. Bij Mammút ontkom je daar echter niet aan. Zowel in de zang als in de expressieve bewegingen van zangeres Katrina Mogensen en het ontregelende gitaarspel van Arnár Petúrsson zitten elementen van de grote weg voorbereidster van de IJslandse muziek. Toch kan Mammút niet als kloon van Björk worden weggezet. De muziek die ze brachten in de Oosterpoort in Groningen kan eenvoudig op eigen benen staan. Het is goed en de stem van Mogensen prachtig en breekbaar en met haar heeft de band een in het oog springende frontvrouw, die samen met Petúrsson de blikvanger is. De band heeft echter in de wat meer bescheiden operende drummer Andri Bjartur Jakobsson, de ‘stille’ bassiste Asa Dýradóttir en ook in de uitstekende gitariste Alexandra Baldursdóttir drie leden die de basis leggen waarop Mogensen en Petúrsson kunnen excelleren. De band zingt in het IJslands. ‘Tungan’ het openingsnummer komt nog niet helemaal tot zijn recht, maar als Mogensen achter haar keyboard wegstapt en na het zeer fraaie ‘Bloodberg’ eerst haar schoenen en vervolgens haar sokken uitdoet is ze helemaal geaard en tovert ze prachtige liedjes te voorschijn. Belangrijk voor het geluid is de gitaar van Petúrsson die af en toe met vervreemdende geluiden mooie accenten toevoegd en regelmatig zijn instrument gebruikt als percussie instrument door met het herhalen van één toon het ritme van het liedje aangeeft, dat dan weer loslaat en even later weer oppakt zoals in ‘Pau Svaefa’. Door de opstelling van zijn monitor drukt hij voor een deel van het publiek echter soms haast de zang weg. Mogensen is op haar expressiefst in mooie Rivers’ End’. Met ‘Ströndin’, ‘Gjaedur’ en het afsluitende ‘Salt’ wordt de indruk bevestigd dat Mammút een mooie eigenzinnige band is met een helder pad voor zich. Nu nog een voorprogramma, maar met de potentie om door te groeien als hoofdact.
Mooie expressieve zang bij Mammút
