‘Tuscaloosa Maybe’, het is de heerlijk swingende opening van het Mojo Monkeys album ‘Swerve On’ om direct daarna in het prachtige maar rustig opgezette countryliefdesliedje ‘Two Shots’ te duiken. De toon is gezet voor het album dat drie meer dan ervaren muzikanten uit Los Angeles in de markt zetten. Gitarist Billy Watts toerde met grootheden als Eric Burdon en Beth Wimmer, Taras Prodaniuk deed dat als bassist met Lucinda Williams, Dwight Yoakam, Steve Earle, Elvis Costello en ook namen als Emmylou Harris en Merle Haggard duiken in zijn Curriculum Vitae op. David Raven drumde op meer dan 1500 albums mee, maar stond ook op het podium met Norah Jones en Keith Richards. Zeer gelouterde heren die naast hun werk voor anderen af en toe hun passie botvieren als Mojo Monkeys en dat leverde nu wederom een uitstekende plaat op. Het is swingende, swampy roots muziek met invloeden van New Orleans, Texas Swing en lekkere honkytonk en blues met erg sterk spel en fraai zangwerk van alle drie de heren, waarbij Raven meestal de leadzang op zich neemt. Af en toe swingt het heerlijk, maar ook moie rustige en diepsnijdende liedjes als de titelsong. Het is het derde album van de heren na ‘Blessings and Cruves’ dat stamt uit 2010 en de debuutplaat ‘Hang’ uit 2000. Net als op hun vorige albums schuwen de heren het muzikale avontuur niet. Prachtig is het indringende ‘All The wrong Things’ Van ‘Allen Toussaint’is een mooie uitvoering van diens ‘Ride Your Pony’. Lekker rockend komt ‘Little Javelina’ uit de bocht en funky is ‘Beat Bus Driver’, Een keur aan stijlen, zonder dat het gaat storen. Een heerlijk album waar het plezier en vakmanschap van af spat. Ongecompliceerd genieten.
Mojo Monkeys – Swerve On
