LEEUWARDEN – Met dat prachtige charmante Vlaamse accent vraagt een dame aan de bewaking in Neushoorn bij Explore The North in Leeuwarden: “Hoe kom ik de zaal in?” Het is de medewerker niet helemaal duidelijk: “Welke?” Het antwoord biedt ook weinig houvast: “De zaal waar ik moet spelen.” Het misverstand blijft boven de markt hangen als Loeke Vanhoutteghem de foyer van het podium verder indwaalt op zoek naar een entree. Elkaars taal spreken is nog geen garantie voor elkaar begrijpen, maar muziek spreekt elke taal, want Vanhoutteghem is gitarist bij Maria Iskariot en de Nederlandstalige Vlaamse punkband is ontdekt door de Australische rockband Tropical Fuck Storm en geïnviteerd om mee te gaan op toer over de Britse eilanden en daar bleek dat de Britten ook graag Maria Iskariot omarmden. Terug in het Nederlandstalig taal gebied ging het Noordwaarts naar de Friezen voor het prachtige najaar festival in de Friese hoofdstad. Vanhoutteghem heeft evident de goede deur gevonden, want niet veel later verscheen ze met haar bandgenoten op het podium.
De band bestaat uit zangeres Helena Cazaerck, gitarist Loeke Vanhoutteghem, bassist Amanda Barbossa en drummer Sybe Versluys. Geen onbekenden in Noord-Nederland, want Grasnapolsky in Scheemda en Into The Great Wide Open op Vlieland had al een hartelijk welkom voor de band. Tijdens het festival op Vlieland speelde de formatie een track in voor een album ‘Uitholling Bovenlangs’ met veel Nederlandse en een enkele Belgische punkband. Zelf bracht Maria Iskariot de debuut EP ‘En/En’ uit en als kers op de taart won het gezelschap ook nog in België de prestigieuze Humo’s Rock Rally en deelden podia met Hang Youth en Meltheads. De band is vernoemd naar de patroonheilige van betwistbaar gedrag. Nou, vraag het Bonifacius, is er niet altijd veel geduld met heiligen in de Friese landen. Een rustig publiek stroomde de arena in, kalm de kat uit de boom kijkende. Zelf vaart de formatie een geheel eigen koers. Filosofische teksten. Helena Cazaerck trok naar Kiev bij het begin van de poging om Oekraïne met wreedheid en verrassing te slechten om van betekenis te zijn en keerde terug met enkele songs. Voor het uitvoeren hiervan zocht ze bandgenoten en dit vormde het begin van Maria Iskariot.
Onmiddellijk bleek dat aan kalm de kat uit de boom kijkende Explore The North bezoekers geen respijt werd gegeven. Sybe Versluys glipte onopvallend achter zijn drumstel en ging los in een furieus drumintro, waarna de rest van de band het podium opsprong en ‘Waarom Daarom’ inzette. Vlot, fel en met rauwe zang, dit keer wat extra rauw, want behalve Britse ponden, was het optreden overzee ook beloond met enige verkoudsheidskiemen. Prachtige gitaaraccenten van Loeke Vanhoutteghem kleurden dit lied. Het tempo werd een ietsjepietsje terug genomen voor ‘Zachter Bestaan’ en daarna besloot Helena Cazaerck inderdaad dat de zaal wel tijd genoeg had gehad en tijdens ‘Dat vind ik Lekker’ een cover van Gorki, sprong ze de zaal in en duwde de microfoon onder de neus van toeschouwers die zo participanten werden in de show tijdens dit mooi opgebouwde lied. Daarna kreeg de felheid weer de boventoon in een bozige song met als notitie op de setlist ‘Nieuw’. Aankondigingen waren vaak anekdotisch en hilarisch. Gitaren die Britse pie hadden gegeten, maar nauwelijks inhoudelijk. Bij een reguliere punkband is dat vaak ook niet zo van belang, omdat rauwe energie voorop staat, maar Maria Iskariot heeft erg mooie teksten, die vooral in de meer uptempo nummers niet altijd tot hun recht komen. In het culinaire hoekje met het prachtige rustige en meerstemmige ‘Rozemarijn’ was dat wel zo en het verdiende aandachtig luisteren voor het tempo, met strak werk van Versluys en Amanda Barbossa, weer de hoogte in ging. ‘Suiker’ begon zelfs heel gevoelig, met een prachtige ruimtelijke sound van de gitaar en werd steeds rauwer en hoogtepunt in de set. Een mooie opbouw met een stevig begin van de set, meer rust in het midden, met ook nog ‘Ze Weet Wat Ze Wil’, met wederom en hoofdrol voor de gitaar van Vanhoutteghem en het heel klein en gevoelig beginnende ‘Tijm’ waarbij Cazaerck haar gitaar opzij had gelegd en naar mate het nummer vorderde steeds meer energie hierin kon leggen en daarbij ook weer het publiek indook. Een mooie overgang naar het steeds stevigere slot met ‘Leugenaar’ en ‘Lief Klein Kind’. Een dijk van een optreden waarbij de band inmiddels alle katten op de grond had gespeeld. Stralende stond Vanhoutteghem even later in de foyer achter de merch en terwijl Cazaerck op haar buik over de tafel schoof gingen de eerste T-shirts de andere kant op en werd met een lach complimenten in ontvangst genomen.