RAKOVNIK – Wie de lijst met optredens van Manon meurt in 2018 nog eens door kijkt, moet constateren dat ondanks een prachtig nieuw album de optredens voornamelijk in Midden-Europa waren. De voormalige scheidslijn tussen Oost en West wordt nauwelijks overschreden. Okay, een keertje Oostenrijk en een keertje Duitsland, maar over het algemeen blijkt het dus hoog tijd dat dit jaar de bands uit voormalige Tsjecho-Slowakije, nu opgedeeld in Tsjechië en Slowakije centraal staan op Eurosonic, want er gebeurd van alles in dit deel van de wereld. Manon meurt is één van de bands die gaat proberen in Groningen deze barrière te doorbreken met een optreden op 16 januari in Vera en een dag later nogmaals tijdens Platosonic in Plato. We treffen de band in hun oefenruimte in Rakovnik waar de puntjes op de spreekwoordelijke i worden gezet voor hun showcase.
Het is een oefenruimte zoals er duizenden zijn in de wereld waar jonge of al meer ervaren bands dagelijks hun tranen plengen, succes vieren, artistieke ruzies uitvechten en waar liedjes worden geboren en opgroeien. Manon meurt neemt nog even een nummertje door en dan schuiven zangeres, gitariste en bassiste Kateřina Elznicová, gitariste Vojtěch Pejša, op piano en synths David Tichý en drummer Jiří Bendl aan. Na een compliment over de juist gespeelde nummers is dat een mooie aanleiding om het gesprek te beginnen. “We willen niet op dezelfde plek blijven, maar experimenteren met onze sound en composities. Aanvankelijk waren we meer een shoegaze band ge:ent op de Britse shoegaze scene in de jaren 90, maar nu hebben we steeds meer ruimte voor andere invloeden. Die strekken verder dan een decennium op één eiland”, lacht de band. Dan wordt eendrachtig naar David Tichý gewezen. “Daarnaast heeft de band nieuw lid die nieuwe instrumenten en andere vaardigheden inbracht vlak voor we ons nieuwe album gingen opnemen. We noemen hem Dave en hij kan tegelijkertijd twee synths spelen, terwijl hij met zijn voet ook nog de bas synth onder controle heeft.” Toch nemen we nog niet zo makkelijk afscheid van de Britse Shoegaze van het einde van de vorige eeuw. Dat is immers de basis van waaruit Manon meurt nu uitvliegt. Met name een band als My Bloody Valentine noemen ze als een voorbeeld en bron van inspiratie. “We hebben uiteindelijk nog een podium gedeeld met My Bloody Valentine, dat was een enorme ervaring met daar over heen nederigheid en zenuwen. In het algemeen was Britse shoegaze, maar ook grunge, erg inspirerend voor ons vanwege de kijk op de muziek. Het was een houding zonder valse Rock ‘n’ Roll maniertjes en al het theater dat je daar vaak treft. In feite kun je zeggen dat grunge ons heeft beïnvloed vanwege zijn volume en non-conformiteit en shoegaze vanwege zijn natuurlijke introversie.”
Manon meurt timmert al enige tijd aan de weg. Met succes, maar met het nieuwe album moet echt de stap naar een groot internationaal publiek worden gemaakt. Aanvankelijk als Katie & The Accessories en tegenwoordig als Manon meurt. De muziek “met de met catchy melodielijnen is een lust voor het oor en de naturelle uitstraling van leden op het podium doen vermoeden dat deze jonge band een grote toekomst te wachten staat”, citeren we de organisatie. Dat begon ooit lang geleden thuis. “We komen allemaal uit families waar muziek een belangrijke rol speelde of in ieder geval een onderdeel uit maakte van het gezinsleven. Bij de één was dat de platencollectie van onze ouders, een opa die in een folklore band drumde, een vader die de mandoline bespeelde of een moeder die voor haar hobby op de gitaar tokkelde. Wij denken dat het een redelijk gewoon verhaal is. Kinderen op het voortgezet onderwijs die in bandjes zitten en ergens bij willen horen. Het begint dat je met je vrienden voor je vrienden gaat optreden. Dat bevalt en dan wil je een betere show en groter publiek. Dat ontwikkelt zich van nature. Er was geen punt waarop we zeiden van “He, nu ben ik professioneel muzikant op zoiets.” Dan wordt er gegrijnsd. “We spelen tenslotte nog steeds onze shows voor louter vrienden. Zo zijn we uiteindelijk ook een beetje bij elkaar gekomen. We zaten op dezelfde school, deelden dezelfde favoriete bands en toeval speelt ook altijd een rol.”
De oefenruimte is natuurlijk de plek waar we het wel moeten hebben over het schrijven van liedjes. Hier is waar een idee vorm krijgt. “Het begint met een riff op de gitaar of de piano. Hier in de oefenruimte spelen we daar dan mee en proberen dat eerste riff uit te bouwen naar een goed klinkend liedje. Op dat moment hebben we voor de zang wel een algemene vocale melodie in ons hoofd, maar de daadwerkelijke lyrics komen als laatste. Soms bepaalt de stemming van een liedje hoe de tekst wordt, soms hebben we al een tekst liggen die er bij past. Vaak laten we ons inspireren door onze persoonlijke ervaringen, maar ook een boek of een film kan een mooi onderwerp aanleveren voor een tekst.”
Tussen de eerste EP den het nieuwe album ‘MMXVIII’ zat een flinke periode. “We hebben op het nieuwe album dat dit najaar is verschenen geprobeerd om distantie te krijgen tussen de EP en de plaat. Dit in zowel hoe we klinken als in de compositie. We wilden het meer genre-vrij maken en wat volwassener. Ons doel was om meer ambient momenten te creëren, maar ook donkere en luidruchtige passages. Dat willen we ook op het podium bij Eurosonic brengen. Donkere krachtige liedjes, maar met de nodige nevel. Optreden inspireert ons, want opwinding en plezier is het beste als je dat kunt delen. We zijn erg blij met de kans om op Eurosonic op te treden en we kijken daar vol spanning naar uit. Aan de andere kant gaan we het aanpakken, zoals elk ander optreden. We spelen op de top van ons kunnen.” Dan is het tijd om verder te oefenen. Groningen is letterlijk nog ver weg, maar staat eigenlijk ook voor de deur.