AMEN – De gezellige gastvrouw van De Amer in Amen schenkt een vroege bezoeker een kopje koffie in, terwijl ze honderduit vertelt over het concert van Eivor dat ze de avond ervoor bijwoonde. Even later schiet ze de plaatselijke programmeur aan om hem ook te attenderen op deze artieste, die inderdaad geweldig is en zeker in De Amer zou passen. Het programmeursteam neemt dergelijke tips graag mee, zo ook de tip om Elles Bailey nog een keer naar Amen te halen. Als de koffie geschonken wordt klinkt haar stem al, want de soundcheck klinkt fantastisch. Elles Bailey gaf in 2017 een schitterend optreden in De Amer en is sindsdien helemaal uitgegroeid tot een grootheid in de Britse blues. Al sinds haar debuutalbum ‘Wildfire’ uit 2017 grossiert ze in Awards en werd zelfs meerdere malen uitgeroepen tot artiest van het jaar. Haar debuutalbum liet ze volgen door het in Nashville opgenomen ‘Road I Call Home’, die zeer goed scoorde, zowel in de hitlijsten als ook met awards en meest recent ‘Shining in the Half Light’, dat ze opnam toen ze zwanger was van haar eerste kind en dat dit jaar verscheen. Bailey heeft voor dat album, en ook nu mee op tour, een uitstekende band samengesteld met Joe Wilkins op gitaar, Jonny Henderson op keyboards en orgel, Matthew Waer als bassist en Matthew Jones op drums. Deze vier heren verschenen in Amen eerst op het podium en openden met ‘The Game’, een nummer van het nieuwe album, waar Elles Bailey met haar fenomenale stem de zang inzette voor dit lekkere stevige uptempo nummer. Iets rustiger, maar iets intenser volgde ‘Stones’ waarna het het duidelijk was dat het vandaag, een ‘Perfect Storm’, zou worden en deze band het publiek op een wilde rit zou meenemen en het publiek hierin zich ook graag liet meevoeren. Soms was er echter ook een momentje van verstilling, even stilstaan, zoals bij de kleine vreugdes in het leven. Voor Bailey is dat onder andere het moederschap. Het artiestenleven vraagt nu en dan toch wat anders dan een 9 tot 5 werkdag en voor haar zoon vroeg ze zich dan ook af ‘Miss Me When I’m Gone’, als ze op tour gaat, wat erg persoonlijk voelde. De zang was heel erg mooi in ‘When I Go Away’, juist omdat niet alleen de prachtige stem van de zangeres met haar doorleefde sound, zo goed tot zijn recht kwam, maar ook omdat de band haar in nog twee verschillende zanglijnen ondersteunde. De stem van Bailey is fantastisch. Een ziekbed in haar jeugd had als resultaat een stemgeluid waar je anders 80 jaar heftig voor moet leven, maar ze weet daar ook een indringende en emotioneel sterke zangstem van te maken. Een smokey sound, zogezegd. Even prachtig was ‘What’s The Matter with You’ en de indrukwekkende interpretatie van John Prine’s ‘Angel from Montgomery’ en de pauze kwam veel te snel met ‘Riding out the Storm’. Na de pauze keerde ze terug met het felle statement tegen politici in ‘Cheats and Liars’ en het stevige ‘Woman Like Me’. De set was sterk opgebouwd met daarna, rustig en intens, ‘Halfway House”, waarbij het publiek zelf mocht kiezen of het over Brexit of een liefdesbreuk ging of misschien wel over beide. Zo kondigde Bailey haast elk nummer prima aan. Persoonlijk, inhoudelijk en puntig, zodat de betrokkenheid bleef en de vaart in het optreden. Regelmatig werd het publiek gevraagd mee te klappen of zingen. Naar het einde toe werd het langzamerhand wat robuuster met fraaie blues-rock. ‘Don’t Let The Green Grass Fool Ya’ was een mooie aanloop en het prachtige statement dat je ook verder moet kijken en oog hebben voor je medemens ‘Help Somebody’, was fenomenaal, maar werd weer geëvenaard door ‘Medicine Man’. In de muziek industrie, maar ook daarbuiten, blijft het oppassen voor diegene die je onzin probeert aan te smeren, hoewel, zo constateerde de zangeres, de meeste mensen deugen. Die ene laaienlichter, werd echter in dit nummer ontmaskerd. Dit concert, dat zeker bij de mooiste van dit Amer seizoen hoorde, eindigde met ‘Sunshine City’, voor in het toegift Joe Wilkins, Jonny Henderson, Matthew Waer en Matthew Jones nog even mochten soleren en het terechte applaus incasseren, want deze strakke band zette Elles Bailey moeiteloos in de schijnwerpers. Een heerlijk majestueus concert en Bailey beloofde snel terug te komen. We tipt gelijk de programmeurs? Het zal toch niet weer bijna zes jaar duren voor dit fraais terug is.
Majestueuze Elles Bailey heeft glorieuze terugkeer in De Amer
