ROODEHAAN – Het laatste buitenconcert van Roodehaan Live had te kampen met kou en regen en dus werd het publiek het restaurant ingevoerd voor het concert van het Lorrèn Trio. Dat bleek geen enkel probleem, want Lorrèn Rettich met op bas Cord Heineking en op toetsen Sander de Bie boeide haar publiek van de eerste tot de laatste minuut. Wie Lorrèn al wat langer volgt merkt dat naast dat haar artiestschap en de ervaring van meer en meer optredens, vooral haar stem zich steeds verder aan het ontwikkelen is. Prachtig zingen kon ze alijd al, maar dat weet ze te combineren met steeds meer diepte en gelaagdheid. Haar stembanden worden interessanter en interessanter en de beheersing over haar stem en om op de juiste momenten de goede emoties aan te spreken groter. Het maakt haar een nog betere zangeres en wie weet waar haar plafond ligt? In haar muziek laveert de artieste tussen jazz, soul, pop en R&B. Het is een sterke mix die perfect bij haar past. In Roodehaan opende de zangeres met het intieme ‘Salt & Sugar’. Een nummer waarmee ze direct dat aspect van de avond goed aanvoelde. Als je dat dan laat volgen door het sterke ‘Come Closer’ terwijl het publiek al nagenoeg op schoot zit, dan is het superintiem. Dat past Lorrèn. Ze zocht het contact en die intiemiteit, werkte ermee, gaf het terug en deelde het. Relaxed vertelde ze en intens zong ze haar liedjes. Dat met de prachtige bassiste Cord Heineking die een meester is op zijn staande bas en toetsenist Sander de Bie die opviel met een aantal fijne solo’s als rugdekking. Beide heren bewezen in ‘Patience’, een knap opgebouwd lied waarin het laten wachten mooi een onderdeel vormde van de opbouw, dat ze ook als achtergrondkoortje geen slecht figuur slaan. Een mooie cover van het Amy MacDonald nummer ‘This is The Life’ waarbij een geheel eigen versie van dit lied werd gebracht viel op, net als ‘The Game of Love’ waarin de zang van Lorrèn optimaal was. Samen met alleen Heineking sloot de artieste de eerste set fraai af met ‘Set The Rules’. Na de pauze opende Lorrèn sterk met het vrolijke ‘In The Now’ omdat te laten volgen door het extreem gevoelige en sterke ‘Struggle’. Daarna week ze van haar plan nadat in het publiek de vergelijking was getrokken tussen haar stem en die van wijlen Amy Whinehouse. ‘Stronger than Me’ werd als cover ingelast en daarbij werd ook duidelijk welk gevaar hier in schuilt. Wordt Lorrèn zichzelf of de Nederlandse Amy. In haar cover bleef ze nu te dicht bij het origineel. Dat Lorrèn vooral zichzelf moet blijven werd wel onderstreept in de rest van het concert. Haar prachtige eigen liedjes, soms meer jazzy, soms erg poppy vlogen voorbij. Relaxed aan één gepraat ontdekte Lorrèn Rettich dat alweer het laatste nummer met ‘Who Do You hink You Are’ dat ook als single is uitgebracht, op het programma stond. Gelukkig nog een fraai intiem toegift met ‘Land of Possibilities’ dat net als het begin rustig en intiem was en zo de cirkel mooi rond maakte tijdens dit heerlijke concert.
Lorrèn ontwikkelt zich prachtig
