ASSEN – Charmante, maar erg goede optredens, fijne songwriting en tijdens de Popronde een nieuwe EP uitbrengen. De Groningse Lisa Ploeger zette zichzelf op de kaart tijdens de Popronde en met haar album en de mogelijkheid om met volledige band op te treden zou ze eigenlijk een agenda item moeten zijn bij tal van poppodia en festivals. Eén van de plaatsen die Lisa Ploeger aan deed tijdens het reizende popfestival was Assen, waar de plaatselijke Popronde organisatie haar in Autentieq een podium had gereserveerd. Een mooie gelegenheid om nog even de puntjes op de i te zetten voor de presentatie van haar EP ‘Dear Diary’ die ze gelijktijdig met de Popronde Groningen zou presenteren. Daar slaagde ze met verve in. Helemaal pril is ze niet in de muziek. Al een aantal jaar is ze, met succes, bezig en bespeelde al mooie festivals en had voorprogramma plekken bij uitstekende artiesten. Altijd een goede manier om je naam te vestigen. Deze ontwikkeling leek even te stagneren in de pandemische mist, maar ze komt helder schijnend uit deze tijd, wellicht gelouterder en meer vastberaden dan ooit. In Assen trad deze rootsy singer songwriter solo op. Onbedoeld wat benadrukt met de titel van haar eerste nummer ‘Without You’, Een mooi rustige opening. Direct hierna ging ze de diepte in met ‘White Flag’ een song over doorzetten. Een kalm nummer dat veel extra lading kreeg door de emotie die deze zangeres in haar stem wist te leggen. Bijna alle songs die Lisa Ploeger dit optreden bracht kregen een mooie introductie, waar ze rustig maar puntig, het onderwerp goed in de verf zette. ‘Different Dimensions’ bijvoorbeeld gaat over je zelf oppeppen, maar ook bedachtzaam terugkijken over wat geweest is. Fraai was ook ‘If We Were Vampires’. Een sterke cover staat ook op de rol, met een naar het Engels vertaalt nummer van Froukje, dat toch zijn Nederlandse titel heeft behouden met ‘Onbezonnen’. Goede keus om dit te vertalen en in lijn te houden met haar overige werk. Lisa Ploeger brengt fraaie vaak ingetogen nummers met invloeden van folk, pop en roots. Ze weet zichzelf prima te begeleiden met haar elektrische gitaar, wat de nummers ook een zekere kracht meegeeft en zich daarmee kan onderscheiden van de doorsnee singer songwriter met gitaar, net als met haar prima geschreven liedjes. Eén van die liedjes die er echt nog weer bovenuit steekt is ‘Waves’ , een nummer dat zich prachtig ontwikkelde en uptempo zich ontrolde en steeds meer je er in trok. Even heel mooi ingetogen ”Something Different’, waarna ze weer prachtig contempleerde over opgroeien in een klein dorp, bezien vanuit de trein in het mooie ‘Someday’. Het eindigde met een zwart gat, althans qua onderwerp van ‘Don’t Let Me Down’ over hoe Ploeger het opreden had gemist de afgelopen periode, maar was een mooi en sterk slot van een goed opgebouwd optreden. Gelukkig komt ze nu, met haar EP en de Popronde en hopelijk veel vervolg daarop met haar rootsy singer songwriter liedjes weer volop aan de bak. Dit was in ieder geval een fijn visitekaartje wat ze, zelfs letterlijk na de show, overhandigde.
Lisa Ploeger agendeert zichzelf tijdens de Popronde
