PEIZE – Peize heeft een historie die terug gaat tot plusminus 1176 en waarschijnlijk stond er toen ook al een kroeg. In de opvolger van die kroeg anno 2018 Café Ensing kon een nieuw feit aan de geschiedschrijving van Peize kon worden toegevoegd. Immers nog nooit trad de Lisa Lystam Familie Band in Nederland op, maar Matinee in ’t Café was er na lange onderhandelingen in geslaagd de band tijdens een Duitse toer voor het eerst over de Nederlandse grens te lokken voor een optreden. Dat deed Lisa Lystam, met haar bandleden Fredrik Karlsson en Matte Gustafsson op gitaar, drummer Patrik Thelin en basgitarist Johan Sund met overgave, zodat de eerste kennismaking tussen band en Nederlands publiek een bijzonder geslaagde was. De opening was nog betrekkelijk rustig met ‘Daniel’ een fijn bluesnummer met daarin verwerkt een Iers folkachtig deuntje, waarna het nummer zich ontwikkelde naar een stevige bluesrock. Met bluesrock is de eenvoudigste genre aanduiding van deze band direct gegeven. Blues met stevig gitaar werk en met pit en veel energie op het podium gebracht en nu en dan wat invloeden van roots muziek. Op de setlist eigen werk en zelfs nieuwe nummers die naar verwachting op het komende derde album van de band een plaats moeten krijgen en nogal wat prettige goed in de lijn van Lisa Lystam gebrachte covers. De belofte gedaan in het tweede nummer ‘Give you Everything’ werd waargemaakt. Na het mooie ‘I’ll get By’ was de eerste cover de JJ Cale song ‘I’ll Make love To You Anytime” waarna even later Tony Joe White’s ‘Willie and Laura Mae Jones’ werd gebracht. Daartussen het prachtige eigen nieuwe lied ‘Crying Through The Day’ van de hand van Fredrik Karlsson en als hoogtepunt van de eerste set de bewerking van ‘In My time Of Dying’ voor die werd afgesloten met ‘Love Her With A Feeling’, waarin Karlsson al een zingende bijrol had en dat werd een hoofdrol in ‘Keep A-Knockin’ (But You Can’t Come In) een nummer bekend van onder andere Little Richard maar dat veel ouder is en wordt toegeschreven aan Perry Bradford en J. Mayo Williams. Na de lange pauze was het Lystam zelf die weer zong in het stevige ‘Big Town Man’. De Zweedse is een prettige blueszangeres met veel bereik in haar stem en een fijne goedlachse en sfeer makende frontvrouw. Daarnaast is Lystam een virtuoos mondharmonica speelster, hoewel ze daar vaak nogal wat tijd verloor met het zoeken naar de juiste mondharmonica. Mocht Karlson een nummer zingen, ook Gustafsson viel die eer te beurt met het Fleetwood Mac nummer ‘Love Another Woman’. Beide kwamen hierin goed te voorschijn en vochten daarnaast in ‘Society Ain’t Fair’ een fraai gitaarduel uit. Met het prachtige ‘Worship Me’ werd een begin gemaakt met de eindsprint en inmiddels was de dansvloer volgestroomd. Die konden volop hun hard uitleven in ‘Baby Please Don’t Go’ hoewel deze Muddy Waters song wel erg lang werd gerekt. Big Mama Thornton werd geëerd met ‘They Call Me Big Mama’, waarmee het aantal covers wel redelijk fors werd, maar gelukkig kwam met het nieuwe ‘It’s A Shame’, waarna werd afgesloten met de bluesklassieker ‘Rollin a Tublim’ meest bekend van de uitvoering van Muddy Waters waarbij ook Patrick Thelin en Johan Sund hun solo kregen en Fredrik Karllson op zijn beurt tussen het publiek speelde. Het gejuich en gejoel van het inmiddels zeer enthousiaste publiek maakte een toegift vanzelfsprekend en dat afscheid kwam met ‘I Thought I Could do it All’. Een hele fijne bluesband die een absolute sfeermaker is, maar wat meer eigen materiaal mag brengen.
Lisa Lystam maakt uitstekende indruk bij eerste Nederlandse optreden
