GRONINGEN – In 2018 was het optreden van Lilly Hiatt met haar band één van de hoogtepunten van het Rhythm & Blues Festival in De Oosterpoort in Groningen. Dit toen onder andere in het kader van de promotie van haar album ‘Trinity Lane’. Een uitstekende reden om de dochter van John Hiatt terug te vragen voor een optreden op Take Root zo’n anderhalf jaar later. Ook nu had de zangeres een zeer prettige show. Het viel op dat het wat rauwer was en dat ze toch net iets minder bij stem was. Toch een mooi en intens optreden, waarbij veel liedjes die toen op de setlist stonden, ook nu weer langskwamen. Met een lang en robuust intro maakt de band en het speerpunt Lilly Hiatt kenbaar dat er country, blues, folk en rock op het programma staat. Indertijd was het eerbetoon aan wijlen David Bowie in ‘The Night David Bowie Died’ één van de hoogtepunten van het optreden, indertijd bijna het laatste nummer en nu is dat de song waarmee ze het bal opent. Met veel gedrevenheid en emotionaliteit presenteert Hiatt haar liedjes. Dat telt ook voor het net iets rustigere ‘No Good’. Aan alles voel je dat het geen act is, maar dat deze artieste integer is en haar liedjes zelf ook voelt. In een goede setopbouw was het ‘I Wanna Go Home’ dat volgde wat een uitstekende song is en vooral in ‘Trinity Lane’ was Lilly Hiatt met haar band erg mooi en erg overtuigend. De aankondigingen waren kort en zakelijk over het algemeen. Met een: Dit is een liedje van mijn vader, kondigde ze ‘Imposter’ aan en dat was uiteraard inhoudelijk volledig correct. Wel benieuwd wat haar juist in dit liedje zo aanspreekt dat ze uit het grote repertoire van John Hiatt juist deze song heeft gekozen. Vorige keer zat ze meer op de vertelstoel en bleek dit nummer te gaan over de onzekerheid die elke artiest heeft en de trots van een dochter voor de prestaties van haar vader net als ‘Trinity Lane’ haar adres is in Nashville. Minder praten en meer spelen en dat was deels jammer, aan de andere kant leverde het ook meer liedjes op. ‘Everything I Had’ bijvoorbeeld of het erg mooie ‘Jesus Would’ve Let Me Pick the Restaurant’. Zo ontwikkelde zich een goed optreden. Misschien niet met de pracht en praal van toen, maar wel met veel lekkere rauwheid en oprechtheid. ‘Rotterdam’ kwam langs haar eerbetoon aan Nederland. Wat indertijd opviel was dat er eigenlijk twee artiesten op het podium stonden. De ingetogen en soms geheel in zichzelf terug getrokken zangeres en de rauwe rockster die je bijna fysiek het optreden in sleepte. Deze keer was het voornamelijk het laatste. Met nummers als ‘Get This Right’, ‘3 Days’ en ‘People Don’t Change’ werd het professioneel en degelijk afgerond. Weer een fraai optreden van Lilly Hiatt met haar uitstekende band , maar wat meer nieuw materiaal is welkom.
Lilly Hiatt is rauwer op Take Root
