STEENDAM – De ervaren Ted Russell Kamp ‘paid his dues’ op de weg naar het artiestschap. Aan alles merk je bij de Californiër van Nederlandse afkomst en een voor liefde voor ‘stroepwafels’ dat hij heeft geïnvesteerd in zichzelf. Zijn act eeft bijgeslepen, zijn kilometers heeft gemaakt en daarmee voor zichzelf de ervaring en rust op het podium heeft verkregen om een goede show neer te zetten. Het was dus op het podium van Peter en Leni in Steendam een ontspannen artiest die zijn toehoorders meenam op een reis door zijn muziek en zeker ook door zijn verhalen. Zijn setlist was een voorstel, met minstens even veel liedjes in de kantlijn gekrabbeld, voor als ik denk dat het even anders moet of zin heb de zaa over de kop te gooien. Elk liedje werd voorzien van een introductie of anekdote wat het verhaal dat Kamp vertelt in woord en zang alleen maar aantrekkelijker maakt. En het belangrijkste. Ted Russell Kamp zich zelf met enorm veel plezier op het podium. Alle ingrediënten voor een mooie avond en dat wordt het ook. Kamp is een prima singersongwriter met uitstapjes naar country en blues met een mooie adequate zangstem die ook nog eens een fijne gitarist en basgitarist is. Met een mooie opening met ‘Right down the Wire’ en ; The Last Drop’ beide van zijn recente album ‘Night Owl’ weet Kamp de toon te zetten. Na het bleusy ‘Long Distance Man’ legt Kamp de gitaar terzijde voor de bas. De basgitaar is duidelijk zijn grote liefde, waarmee hij vaak Shooter Jennings in diens bands vergezeld. Met de bas heeft hij een opmerkelijk experiment. Op ‘The Low and Lonesome Sound’ verkende Kamp de basgitaar voor een singersongwriter en ook in Steendam speelt hij een aantal liedjes, waarbij je soms toch wat ondersteuning mist. Het ritmische ‘Boom Boom’ is prima. ‘Whole lot of you and me’ komt iets minder uit de verf, maar ‘Blue Eyes Crying in the Rain’, een nummer van Fred Rose en beroemd gemaakt door Willie Nelson, is weer uitstekend. Ook in de tweede set heeft Kamp zo’n instrumentwissel, waarbij ‘Another Love Song’ erg goed uit de verf komt. Naast veel mooie eigen liedjes als ‘Down in Mexico’ en ‘The Way I met Her’ brengt Kamp een stel prima covers van onder andere Dolly Parton. Op het laatst roept hij nog zijn begeleidster Jolanda Haanskorf op het toneel voor een duet en dan gaat hij nog één keer zitten voor een mooi verhaal over hoe hij vast zat met een lied en met een vriend buiten stond in Los Angeles. Die vriend vertelde hoe hij de vuurvliegjes mistte die thuis het einde van de werkdag aankondigden. Met ‘Fireflies’ werd een avond vol liedjes en verhalen afgesloten. Ted Russell Kamp is zo’n artiest die je ongezien kunt gaan zien. Leuke avond gegarandeerd.
Leuke avond met Ted Russell Kamp
