MEPPEL – Het is altijd fijn te ontdekken dat een artiest vooruitgang boekt. De Amerikaan Leonhardt, artiesten naam van Christopher L. Rutledge, stond anderhalf jaar geleden met zijn gitaar en resonator ook in deze omgeving en bewees toen een puike artiest te zijn in het outlaw-country/folk genre, maar kon nog wat meer variatie in zin optreden gebruiken. Dat is inmiddels nu hij terugkeerde naar deze streken in zijn set gebracht. Met een vrolijk optreden in Muziekcafé Clouso in Meppel werd een toernee door zes Europese landen met zo’n 24 optredens afgesloten. Leonhardt opende met een klassieker. Van de doo-wop groep The Penguins werd het door hen in 1956 op de plaat gezette ‘Earth Angel’ gebracht. Een fraaie geheel eigen versie volgde. Een uurtje voorafgaande aan het concert was de Amerikaan al even op het toneel verschenen voor een voorafje. Een reden voor veel Clouso gangers toch nog maar te blijven. Een prettige donkere stem, met overtuiging en kracht gebrachte liedjes en dus een mooie variatie tussen soms zelfs erg romantisch werk en robuuste folksongs. Met power gebracht werd bijvoorbeeld ‘Black Witch’ en mooi was ook ‘Stormchaser’ met ook een fraaie uitvoering van het vlotte ‘Colorado Peach’ over Allison uit Colorado die hem perzikken bracht. Een tekst die letterlijk moet worden genomen benadrukte Rutledge. Leonhardt speelde voor de pauze op zijn Hollow Body gitaar. Deze semi-akoestische gitaar heeft van zich zelf al een fraai en vol geluid dat de Amerikaan te volle benutte. Mooi voor de pauze waren nog nummers als ‘The Intimidator’ de bijname van race legende Dale Earnhardt, de Carter family klassieker ‘Can the Circle Be Unbroken (By and By)’ en ‘Wild Fire’. Na de pauze was het tijd voor de resonator gitaar. Wederom een lekker krachtig geluid en vaak nonchalant met één hand bespeeld. In deze tweede set bleef Leonhardt mooi afwisselen. Met ‘Texas Rose’ eerst ruimte voor romantiek, maar daarna volgde de ‘Dusty Trail’ met melancholiek en ‘No More Biscuits’. Vooral op het einde van zijn concert en dus zijn Europese toernee werd met liedjes als ‘Spittin’in the Wind’ en ‘Be My Witch’ het erg mooi. Duidelijk een artiest in ontwikkeling die soms nonchalant, soms gedreven zijn mooie gevarieerde setlist brengt. Af en toe een goed verhaal en verrassende keuzen uit andermans werk. Graag maken we de afspraak weer voor over anderhalf jaar.
Leonhardt blijkt veelzijdiger
