Er zijn van die artiesten die een grote kwaliteit verbinden met een prachtige eigenzinnigheid, zodat je met spanning wacht waarmee ze nu weer gaan komen, want je weet dat je verrast zult worden en dat het intrigerend is. Lena Hessels is z’n artieste. De Nederlandse zangeres en songwriter groeide op in een huis waar zelfs de muren muziek ademden en waar constant muzikanten bij haar ouders over de vloer kwamen. Haar vader is Terrie Hessels, gitarist van The Ex. Voor haar debuut album sloot Lena Hessels zich langere tijd op in haar slaapkamer. De ochtend was er om een nummer te schrijven, de middag om het op te nemen. Het resultaat was een fantastisch album ‘Billow’van een ongeslepen diamant die volledig op eigen kracht haar weg zocht en daarbij niet bepaald schuwde om de moeilijke weg te gaan. Voor deze nieuwe EP heeft Hessels wel hulp in geroepen. Het album is behalve door de zangeres zelf mede geproduceerd door Tender Blom van Pip Blom en gemixt door Thijs van der Klugt en voor het inspelen van de strings riep ze de hulp in van Macie Stewart vanuit de Verenigde Staten. Wie overigens denkt dat vanwege haar vader ze een The Ex-achtige richting in slaat heeft het fout. Vanaf de eerste experimentele elektronische singer songwriter geluiden is het totaal duidelijk dat Lena Hessels volledig haar eigen pad uitkerft. Wel is te beluisteren dat haar nieuwe EP, vast ook door het toelaten van andere meningen, iets minder geprononceerd is dan haar debuut album. Het blijft echter voldoende haarzelf om prachtig eigenwijs te blijven. In de opening ‘Questions’ zijn het donkere klanken die je wenken vanuit de verte. Vanuit die donkere einder kun je echter ook je naar het licht wenden en dat doet Hessels in de loop van de EP. Lena Hessels roept met experimentele synth klanken een wereld op waarin onzekerheid troef is. Je blijft zitten met vragen en onzekerheden. Je zoekt in ‘Questions’ naar antwoorden. Net wat vlotter is ‘Crown’ een ode aan de fantasie. In een wereld die je zelf kunt scheppen kun je ook ontsnappen. Kun je jezelf kronen. Een prachtige song, waarin licht en donker met elkaar een spel spelen. Prachtige strijkers kondigen ‘Night’ aan. Macie Stewart, een Amerikaanse muzikante voegt in dit nummer echt wat toe aan de hele EP. Het is een moment van kalmte op het album. De stilte in het oog van de storm, maar fluks wint de EP aan vaart als donkere slagen ‘Take Me Home’ aan kondigen. Het is een nummer over kennismaking, naar elkaar toegroeien en je open stellen voor elkaar op die dunne lijn van vertrouwen. Een intrigerende song, die je als luisteraar ook aan het denken zet. Voor dit nummer heeft de zangeres, altijd in voor improvisatie, met Tender Blom een dag lang op elk mogelijk oppervlak lopen te slaan in haar ouderlijk huis om te constateren dat de keldertrap en de handrem van een auto het percussiegeluid opleverde dat ze nodig hadden. Het album eindigt filmisch met ‘Mare’. Repeterende nachtmerries en proberen die cyclus te doorbreken vormen een sterke afsluiting en maken deels de cirkel rond, maar geven ook een uitweg. Een heel sterk vervolg van Lena Hessels met deze EP die haar neerzet als iemand die op een fantastische wijze haar eigen weg vervolgt en ons daarbij laat delen in haar emotie en prachtige muziek met haar sterke stem, die nog aan zeggingskracht heeft gewonnen en haar mooie gebruik van synths en aanverwante instrumenten.
Lena Hessels – If Not Now
