GRONINGEN – Danny Lee Blackwell, geboren in Texas als Daniel Rajan Billingsley, is het enige vaste lid van de band Night Beats. Met zijn vijfde studio album ‘Outlaw R & B’ onder de arm en een live album dat begin oktober gaat verschijnen kuiert Night Beats door Europa en deed daarbij ook Vera in Groningen aan. De band ontstond in 2009, aanvankelijk solo, later in verschillende line-ups en het eerste album verscheen in 2011 en om de twee of drie jaar verschijnt er met een mooie regelmaat een prima studio album vol met door de R&B geïnspireerde Western Psychedelic sound. De naam van de band is een eerbetoon aan het Sam Cooke album ‘Night Beat’. Een band die live zijn sporen allang heeft verdiend en dat bleek ook in Vera. Night Beats was niet alleen maar had een drummer en een bassist meegenomen voor deze tour en dat bleek een lekkere strakke en vooral onverstoorbare eenheid. Geen man van al te veel woorden op het podium schoot de formatie onmiddellijk uit de startblokken met ‘Never Look Back’, en fijne robuuste opening dat zowel prominent figureert op zijn laatste studioalbum als ook op zijn komende live album en ook in Vera direct in de smaak viel. Het is een nummer met de geest van Jimmy Hendrix in het achterhoofd en het begin van die jaren ’70 van de vorige eeuw vol met psychedelica en liedjes die klassiekers zijn geworden. Geschreven in een tijd dat de wereld zuchtte onder een pandemie, het Californië waar de zanger inmiddels ook veel tijd doorbrengt dreigde ten onder te gaan in het vurige armageddon van de onblusbare bosbranden en de mensen de straat op gingen om te protesteren is het een welhaast melancholisch verlangen naar die tijd toen vrijheid vlakbij was, ja zelfs om de hoek kon worden gevonden. Een prachtige felle opening die werd gevolgd door het mooie ‘Right/Wrong’ dat iets kalmer was en het fraaie ‘Sunday Morning’ met een rustige robuustheid, voor met ‘Shadow’ weer een prachtig hoogtepunt werd afgeleverd met een sterke catchy opbouw. Een sterke opbouw die ook terug kwam in de setlist, waar liedjes mooi werden gekaderd in een goede afwisseling van rustig en meer uptempo tot uiteindelijk stevig rockend. Zo’n liedje op volle snelheid was bijvoorbeeld ‘New World’ wat dan weer prachtig accentueerde met daarop volgende rustig swingende ‘Rat King’ dat tot de mooiste liedjes van de avond behoorde. Het tempo in het hele concert zat er flink in. Soms even een heel kleine onderbreking voor het stemmen of een heel kort dankjewel, maar voor de rest was het liedje, applaus en op naar het volgende liedje en in korte tijd was het optreden dan ook over de helft. Night Beats is een band die bekend staat om het prima gitaarspel van de frontman en ook in Vera strooide hij met prima riffs en nu en dan een prachtige solo, zoals in ‘Ticket’ en ook nu na dit felle nummer, de rust in het tragere ‘That’s All You got’. De zaal was al helemaal into de Night Beats, want er werd flink meegedanst en was er eerst nog even het idee van: Ik bekijk het wel even een afstandje, maar al snel stond het publiek aan het podium. Danny Lee Blackwell had een prima drummer mee die na ‘H-Bomb’, vooral in ‘Egypt Berry’ zich toonde als drijvende kracht die het tempo steeds mooi aangaf en een geweldige bassist die op het moment dat dit nummer stil viel het weer oppikte voor een verlenging en beide toch bescheiden en op de achtergrond Blackwell ondersteunende en in de schijnwerpers plaatsten. Prachtig. Het was inderdaad even vrijheid in Vera, met lekkere spacy invloeden waande je je in een nachtelijke Amerikaanse woestijn waar je ongestoord kunt doen of laten wat je wil, prima verwoord in ‘No Cops’. De band verdween van het podium, maar was binnen vijf tellen terug voor een mooi toegift met het dansbare ‘Puppets on a String’. Soms had er wat meer contact met het publiek gemogen, maar verder een heerlijk optreden en voor wie nog niet genoeg heeft van Night Beats kan de sfeer nog ven herleven met de live cd die op punt van uitkomen staat.
Lekkere gitaar riffs bij Night Beats
