GRONINGEN – Als je met zoveel speelplezier op het podium staat als Waterleaf in Vera, dan heb je al zoveel gewonnen. Een thuiswedstrijd voor deze band die in korte tijd al zoveel heeft bereikt. Immers, een jaar geleden was Waterleaf de formatie die voornamelijk bekend was vanwege het protest tegen het betalen voor het Bevrijdingsfestival in Groningen, maar daarna schitterde de band op Noorderzon, Eurosonic/ Noorderslag en, sportief, staat op het straks weer gratis toegankelijke Bevrijdingsfestival Groningen en ook op de Drentse editie en daarna op Stukafest. Tussen door wordt prachtige muziek uitgebracht, waaruit blijkt dat de band volwassen wordt en prima op weg is. Waterleaf is de formatie rondom zangeres Margrieke Hoornstra, de dame die je tevens kan aanspreken voor goed advies over de laatste schoenmode en of een goed gesprek mee kan hebben over de recente ontwikkelingen in de moderne psychologie aldus haar curriculum vitae. Daar was in Vera, waar ze al voor de tweede keer in een maand hun dansbare dreampop mochten presenteren, uiteraard geen tijd voor, want de blik stond op haar muzikale activiteiten. Dat deed de band aanvankelijk met ‘Diamond Eyes’, een mooie terugblik op bands als A-Ha met een jaren 80 en 90 vibe werd op deze manier energiek de show geopend met een prima opzwepende song. Een lekker begin van de show, waar het speelplezier direct ook afstraalde op het publiek dat er onmiddellijk in meeging en duidelijk lol had met de band. Als snel staat het publiek voor het podium mee te deinen en is er alle ruimte om er gezamenlijk wat mooi van te maken en is er regelmatig een klaterend applaus. Vooral de frontvrouw doet haar best om het publiek aan de band te binden, met nu en dan een gezellig praatje, waarbij dat ook best wat meer over de liedjes mag gaan en wat dar achter steekt, maar in de korte tijd die de band is gegund is het ook te begrijpen dat ze ook graag de liedjes willen spelen. Na opening waar veel energie in werd gestoken is het volgende nummer iets rustiger, maar niet al te veel. Toch is er wel wat van een opbouw te herkennen, hoewel dat best geprononceerder mag, om de nummers nog meer hun identiteit te late behouden. In die lijn was ‘A Man is A Man’ fijn rustig en dromerig en de nieuwe single. Fraaie dromerige indie pop, waarbij prima ook weer de lijn naar wat forser werd ingezet. Na een prachtige song ‘Lost in my Fantasy’, de mooiste uit het aanbod van Waterleaf deze avond, waarbij heel fijn rustig en gevoelig werd ingezet, voor sterk werd uitgebouwd naar feller en steviger eindigde de show prachtig met ‘XTC’. Een lekker robuuste song, met prima gitaarwerk van Sander van Leeuwen waarmee het prima afsluiten is. Waterleaf wordt steeds consistenter en heeft er duidelijk plezier in. Er moet nog zeker werk worden gedaan, maar met mooie optreden in her verschiet, worden die details vast ingevuld.
Lekker Waterleaf is kort maar krachtig
