GRONINGEN – In een zilveren decor glinstert het Spaanse Uniforms Eurosonic en Europa tegemoet voor hun showcase. ‘Fantasia Moral’ dat in het najaar van 2020 op de markt kwam bracht het kwartet uit Jaén in de omgeving van Malaga veel lovende kritieken. Een uitstekende plaat die Will Castellano, Annie Ruiz, Pan Castellano en Natalia Spingel ook nu dus in de Europese schijnwerpers heeft gebracht. ‘De meest opwindende band van de nieuwe generatie in de Spaanse shoegaze scene,’ opteerde het showcasefestival om als zinssnede te gebruiken om Uniforms neer te zetten. Het nieuwe album is de opvolger van ‘Polara’ dat in 2018 als debuutplaat verscheen waarmee de band al furore maakte met hun droompop en shoegaze. Hoge verwachtingen dus van dit kwartet uit een Spaanse muziekscene die de laatste tij al zoveel moois heeft voortgebracht, onder andere ook deze editie te zien op Eurosonic. Niet live, maar digitaal dit jaar, maar toch slaagt de formatie er in om de vooraf gegeven waarschuwing dat je gaat zweven van de muziek van Uniforms gestalte te doen. Het is met de bling bling aan de muren even focussen op het scherm. Die tijd krijg je, want ‘Semana Satán’ is aanvankelijk een rustige song waarmee gelegenheid krijgt om om je heen te kijken, terwijl de zang van gitarist Natalia Spingel je bedwelmt, maar ineens schudt de band je wakker met een heftig interlude. Een nummer met een mooie en aansprekende opbouw. Dromerig, maar ook met pit en de zang moet even vallen, maar is dan prachtig. Het tweede nummer dat Uniforms ten berde brengt is vanaf de eerste seconde krachtiger. ‘Brazil’ kent een lang intro met stuwende drums van Pan Castellano en een scheurende gitaar van Spingel, met ondersteuning van de bas van Will Castellano. De zang van Annie Ruiz is dan heerlijk, nog meer dromerige kwaliteit heeft haar stem die boven de stevige sound zweeft en je omarmt. Een heerlijk nummer, waarin Uniforms volledig kan overtuigen. Er wordt uitstekend en met veel passie en overtuiging gespeeld. Nog een tikje steviger is de muzikale ondergrond voor ‘Serena’. Prachtig opgebouwd weet Uniforms tweestemmig een voortreffelijke song neer te zetten, ook nu met een fijne progressie met die zweverige en dromerige zang die opstijgt boven het muzikale fundament. Vier gedreven musici zetten een prachtige set neer die echt te snel is afgelopen. Dan maar lekker hun album draaien tot de pandemie het toelaat dat we lekker met de buik tegen het podium heerlijk kunnen mee zweven met Uniforms’. Let ook vooral op het einde van deze korte set, als er een fraai punt wordt gezet. Een band op te schrijven voor betere tijden. In deze opmerkelijke showcase met mooi beeldvoering, maar wellicht iets te druk met al dat zilver, weet de band zich neer te zetten als niet alleen één van de meest opwindende bands uit de Spaanse Shoegaze scene, maar kun je Spanje ook rustig vervangen door de Europese Shoegaze scene.
Lekker dromerig Uniforms glinstert je toe
