De Zwitserse Popformatie Kush K debuteerde in 2018 met de EP ‘Slow Saturation’ en voegt daar nu de langspeler ‘Lotophagi’ aan toe. De band bestaat uit zangeres, organist en synthbedienster Catia Lanfranchi die tevens de voornaamste schrijver is van het stel, Paul Amereller heeft zich ontfermt over de drums, Nicola Habegger is verantwoordelijk voor de gitaar, de bas en ook synths en Pascal Eugster heeft ook bas en gitaar in zijn takenpaket. In vergelijking met de EP is de band verdubbeld in omvang, want Lanfranchi en Amereller waren op dat moment nog voornamelijk een duo. Op het nieuwe album heeft het viertal zelfs nog de hulp ingeroepen van gastmuzikanten als de gitaristen Franziska Staubli en Domi Chansorn en saxofonist Tapiwa Svosve om de sound nog breder te maken. Het album begint met het lekkere uptempo ´Forever Only´. Meerstemmig gezongen met lekker gitaarwerk en fraaie synths. Alle leden in de band zingen ook mee op de nummers en dat geeft prima harmonieën. Meer ingetogen en met meer zeggingskracht is het prachtige rustige ‘Long Time No See’. De stem van Catia Lanfranchi komt uitstekend tot zijn recht op een rustig betrekkelijk simpel percussie ritme en als een koortje ondersteund de rest van de band haar vocaal nu en dan. Een heel fijn nummer, waarin vooral de details van zich doen spreken. Rustig verhalend is dan ‘Young Gun’. Ook nu met minimale middelen en haast monotoon, maar daarin wordt een fijne diepte gelegd., waarna ‘MRK’ iets minder bekoord. Het mooist is de band in de gekruide sferische pop, waarin met weinig poespas toch een hele wereld wordt neergezet. In die zin wordt je met de opening op het verkeerde been gezet. Een sterke zangeres die fijn naar de mogelijkheden zingt en hierin zowel muzikaal als vocaal heel fijn wordt ondersteund en eigenlijk voortdurend prima songs als het steeds urgenter en dwingender wordende ‘Special’ of het dromerige ‘Rest for the Wicked’ worden gebracht. Het zijn liedjes die een zekere droefheid uitstralen en waarbij Kush K de liedjes brengt met een prima ongehaastheid, waardoor nummers de kans krijgen zich te ontwikkelen. Een prima album, maar ook een plaat waarbij je de indruk krijgt dat er nog veel meer uit te halen is. Het album is voornamelijk in eigen beheer opgenomen, maar een goede producer kan er vast nog veel meer uit krijgen, want een nummer als het trage ‘Her’ zit boordevol potentie, maar de weet het dan net niet te brengen. De sferische lade wordt helemaal opengezet voor het afsluitende instrumentale synthnummer ‘Yakuma’. Daarmee is het een zeer geslaagd album geworden, waarin de potentie van Kush K volop aan bod komt, maar ook dat er nog best nog een stap gezet kan worden.
Kush K – Lotophagi
