GRONINGEN – Een gevoel van blijdschap en tevredenheid was af te lezen op het gezicht van Kris Vesseur toen ze de bloemen kreeg behorende bij de presentatie van haar album ‘Waanzinnen’ in het Bij Vrijdag Theater in Groningen. Was het album al erg goed, het optreden was meer dan indrukwekkend, of zoals cellist Sebastiaan Wiering achteraf constateerde: “Er zat een mooie spanning op”. De man in het publiek stelde: “Het doet je elke kras op je ziel voelen, hier ben ik nog niet van bekomen.” Van alle kanten was deze plaatpresentatie al een vroege kandidaat voor concert van het jaar in Groningen en het zal de mensen die er bij waren nog lang heugen. Integraal speelde de artieste uit Assen haar nieuwe album. Op dit album staat haar strijd voor haar geestelijk welzijn centraal. In elk liedje gaat ze weer dapper die strijd aan en weet zo van een nadeel een voordeel te maken, hoewel dat uiteraard tegen een hoge prijs is. Het concert begon met ‘Dagmerries’, gesproken en langzaam overgaande in zang was dit een zeer intense inleiding en je kon aan alles merken dat het meer dan persoonlijk was. Een prachtig nummer. Voor ‘Kraalziek’ versterkten Niels van Dam op de elektrische gitaar en Theo Fokkema op de piano. Dit maakte de sound wat voller en vooral de piano tilde dit nummer naar een hoog niveau, hoewel de zang van Kris Vesseur deze avond fenomenaal was. Langzaam vulde en liep het podium nu en dan vol of leeg, want voor ‘Vleugellam/ De Kraanvogel’ kwam Sebastiaan Wiering op cello zijn bijdrage leveren en om de begeleiding compleet te maken schitterde Sebastiaan Hidding regelmatig op viool. Elk liedje bevatte weer die prachtige literaire vondsten in de teksten. In ‘Vleugellam/ De Kraanvogel’ was er een prachtig verloop van soms schrijnende zang naar gedicht en terug. Vaak is het dan een klus om die ook in een liedje te passen, maar daarin slaagt Vesseur uitstekend. Erg mooi was ‘Lijmresten’ waarin de ondersteuning van Niels van Dam prachtig was met een ijle ondergrond waarop Vesseur kon bouwen. Het zijn compromisloze liedjes, waarin Vesseur, soms het uitschreeuwt, dan weer met compassie en liefde schetst of soms bitter constateert. Nu en dan vertelde ze iets over een liedje, maar dat is duidelijk een onderdeel wat ze nog moeilijk vindt, hoewel ze ook daarin een geweldige groei doormaakt. Nu en dan iets meer persoonlijke uitleg en even ingaan op een liedje is een enorme berg om te beklimmen, maar zou het, zo ver dat kan, nog persoonlijker maken en ook een publiek dat minder bekend is met haar achtergrond het optreden intrekken. ‘Wat Lichter Was’ is één van die liedjes die iets meer uitleg kreeg, waardoor een zinsnede als: “Het is tenslotte zonderdondag”, ineens betekenis krijgt. Op het album en dus ook op dit concert een mooie afwisseling tussen de sound van de liedjes met het subtiele ‘Zeggenschap’, waarin een zachte aanslag op de piano van Theo Fokkema een wereld van verschil uitmaakt, gevolgd door het fenomenale, zich haast uitschreeuwende ‘Eric Heeft Ambities’. Het concert eindigde met Kris Vesseurs ode aan het leven en liefde ‘Afscheidswals’ en de oproep om nooit te vergeten om tegen je dierbaren te vertellen dat je van ze houdt en wat ze voor je betekenen. Het album is een aanrader, het concert was nog mooier. Een emotionele, intense, maar oh zo fantastische avond, waarin Kris Vesseur zich tot voorbeeld stelde voor een ieder. Hou van het leven, hoe zwaar het soms ook valt en zie de zonnige kant van elk nadeel en maakt daar zo iets prachtigs van als dit optreden. Kris Vesseur wijst de weg.
Kris Vesseur maakt enorme indruk met plaatpresentatie
