GRONINGEN – Het was een prachtige opening van Rhythm & Blues Night in De Oosterpoort in Groningen. Het Britse Kitty, Daisy & Lewis legde als openingsact in de Grote zaal direct het niveau erg hoog en gedurende het optreden werd het ook nog eens beter en beter. De band die zo’n vijftien jaar geleden hun eerste album uitbracht bestaat uit twee zussen, Kitty en Daisy Durham en hun broer Lewis Durham. Alle drie multi-instrumentalisten, alle drie imponerende zangers die momenteel op toer zijn door Europa. Op het Duitse deel van de rit werden ze vergezeld door de fantastische Elles Bailey en het was ontzettend jammer dat deze Britse blues sensatie niet ook geboekt was voor Groningen. De familie Durham debuteerde in 2008 met ‘Kitty, Daisy & Lewis’ en hoewel geen enorme productie is er wel een gestage stroom van albums geweest, die echter een beetje is opgedroogd, want sinds 2017 is er geen LP meer verschenen toen ‘Superscope’ werd uitgebracht. Hopelijk is de huidige toer toch ook een heraut voor nieuw werk. In Groningen begon het met Lewis met het boogie woogie-achtige ‘Paan Boogie Man’, voor zijn beide zussen hem bijvielen. Het ging snel verder met het vlotte It Ain’t Your Business’, met sterk mondharmonica spel van Kitty, die vooral in het begin veel nummers vokaal voor haar rekening kwam. Naast de drie naamgevers van de band werden ze vergezeld door een gitarist Graham Durham en bassist Dan Williams. Vooral Williams stond wat verloren op een vleugel, rustig en onopvallend zijn ding te doen. Beide waren de enige die niet regelmatig in een soort vermakelijke wervelwind van positie en instrument wisselden. Wel een klus om de vaart er dan in te houden, want als er ook maar iets tegen zit ook gelijk dubbel gaat werken, maar met een grap en een grol, Graham Durham die dochter Kitty nog even op de setlist wees, nadat ze al achter de drums zat, maar daar pas een nummer later naar toe moest, werd dat charmant opgelost. Het eerste hoogtepunt van de show was het door Lewis Durham gezongen rustigere ‘Baby Bye Bye’, terwijl ook het oudere, door Kitty Durham als een soort jubileum nummer van hun eerste album uitgeroepoen ‘Baby Hold Me Thight’ dat door haar gezongen werd, zeer kon beklijven, ook door de mooie opbouw in het nummer, waardoor het aan kracht won. Alle drie de broer en zussen deden aankondigingen, maar het was vooral Lewis Durham die hierin het voottouw nam, het meest inhoudelijk was en kalm hier de tijd voor nam. Muzikaal is het R & B, blues en rock & roll met een lekkere retro vibe, zoals in het fijne ‘Buggin Blues’. Het rustige melancholische ‘Just One Kiss’ was prachtig net zoals het door Lewis Durham gezongen ‘Don’t Make a Fool out of Me’ en het bluesy ‘Goodlooking Woman’. Een sterk optreden dat alleen maar mooier werd waarbij prima toegewerkt werd naar een climax. Daisy Durham leek even tijd nodig te hebben om haar plek te vinden op het podium, maar eenmaal gevonden schitterde ze in het afsluitende ‘Going up the Country’ en toonde zich een fantastische zangeres in dit Canned Heat nummer, waarvoor het trio helemaal voor op het podium afscheid nam van het publiek. Een band om lekker vaker te gaan zien als ze in de buurt zijn.
Kitty, Daisy & Lewis groeien in optreden
