SCHIPBORG – Er zijn mensen die Karsu al lang geleden hebben opgemerkt. In de dagen dat ze net haar eerste plaat uit had, een beetje naam begon te maken en de kleinere podia langstrok. De dagen dat haar vader en moeder nog liefdevol haar omringden en voor haar klaar stonden na de show als de zangeres zelf haar CD ‘Confession’ verkocht. Niet zo vreemd, want Karsu begon met optreden in het restaurant van haar ouders. Het was op dat moment absoluut duidelijk dat Karsu Dönmez als zangeres enorm veel te bieden had en dat er een mooie toekomst gloorde. Dat bleek ook wel, want misschien buiten het zicht van het grote publiek, had de zangeres al succes en stond al in bijvoorbeeld ‘Carnegie Hall’ en andere mooie podia in Nederland, Turkije en vele andere landen. Van gloren en talent, omzetten naar een gevestigde status en uitverkochte zalen, vergt hard werken, doorzettingsvermogen en ook een beetje geluk. Er zijn immers zoveel talenten en er is weinig plek aan de top. De doorbraak voor Karsu naar het grote publiek kwam met de deelname aan een veelbekeken televisieprogramma waarin ze week na week indruk maakte met haar stem en die voorzet werd dankbaar gebruikt. Inmiddels heft ze vier albums uit. Een live-album en ‘Colors’ uit 2015 en ‘Karsu’ uit 2019. De aankondiging dat Karsu komt is nu genoeg om het publiek op de been te brengen en daarom was ze ook een fantastische afsluiter van de eerste echte Festival dag van het Festival der Aa. Na het intro stak de zangeres van wal met het vlotte ‘Are You Ready’ om daarna door te schakelen naar ‘Inadina’. Het eerste nummer dat er echt boven uitstak was ‘Like A Fool’, een song die rustig van start gaat, maar zich steeds krachtiger laat aanhoren en vooral ook een song dat een prima vehicle was om die prachtige stem echt goed tot zijn recht te laten komen. Met ‘Aan de Kant’ kwam in vier liedjes alweer de derde taal aanbod in een nummer waarbij Karsu achter de piano plaatsnam. Om haar heen een sterke en swingende band, met de blazerssectie het meest in het oog springend, maar in een nummer als ‘Last Heat’, was er dan weer een mooie gitaarsolo. Aan alles merkte je dat het een mooi ingespeeld geheel was en dat er goed was nagedacht over de opzet en volgorde. Een mooi rustpunt met Karsu nagenoeg solo achter de piano was ‘Sorry’, en nummer dat juist door het klein te houden en het ingetogen te spelen aan kracht won. Het was daarmee één van de hoogtepunten, maar ook juist in het swingende en uitbundige ‘Until I Do’ wist Karsu zich te onderscheiden. Een nieuw nummer, met nu een hoofdrol voor de drum. Karsu bleek op het podium even charmant als in haar kookprogramma ‘Karsu’s Turkse Keuken’, haar andere passie. Haar korte introducties waren er meer op gericht om mensen bij haar show te betrekken, dan om inhoudelijk iets te verdiepen. Dat is jammer, want ook dat wekt de belangstelling. Op het podium was veel te zien. Karsu is een dynamische persoonlijkheid die het hele podium tot het hare maakte en ook de blazers, niet gehinderd door snoeren, doken her en der op en kreeg ook allemaal hun moment in de loop van het optreden. Time-management was wel een issue, want uiteindelijk kon niet de hele set list worden gespeeld, want de onverbiddelijke klok van 12 uur naderde te snel en dus ging het van het prachtige ‘Onu Alma Beni Al’ direct met een grote sprong door naar het afsluitende ‘Hadi’. Een prachtige show van een artieste die haar plek in de schijnwerpers dik heeft verdiend en de festivalgangers met deze herinnering de donkere nacht van Schipborg instuurde, extra donker na dat heldere licht op het podium.
Karsu is een prachtige afsluiting van eerste dag Festival der Aa
