Loading...
Recensies 2016

Jenny Wren and her Borrowed Wings doet Steendam swingen

STEENDAM – Wie had dat gedacht. Voor het concert doet Jenny Wren in niks denken aan een Rhythm & Blues diva. Een zachte stem, een beetje verlegen. Als ze op het podium vanachter haar contrabas haar mond open doet in ‘Twisted Nail’ is duidelijk dat hier een unieke stem op het podium staat bij Peter & Leni in Steendam voor het eerste Nederlandse optreden van de driemansformatie Jenny Wren and her Borrowed Wings . Naast frontvrouw Jenny Wren staan Ben Fisher met zijn resonator gitaar en Ben Gallon met zijn akoestische gitaar. Hoewel frontvrouw, Jenny Wren staat achter beide Bennen om practische redenen en toch ook een beetje haar verlegenheid die haar af en toe toch parten speelt in haar verhaaltjes en zang. Met dat als kleine opmerking die al aan het eind van de eerste set vervalt als Wren steeds meer loskomt staat er een prachtig gezelschap die met overgave muziek maakt op basis van een uitstekende beheersing van hun instrumenten, de zeer sterke zang, ook in harmonie en mooie eigen composities. Prachtige nummers komen voorbij. Af en toe wat meer mellow als ‘Too Tired’, het gevoelige ‘Days Gone’ en het mooie ‘Her Dreams’. Het zwaartepunt van de eerste set ligt op het einde bij prachtige indringende ‘Until Its My Time To Go’ een lied over ouder worden en Wren laat horen wat haar stem voor diepte in zich heeft en ze durft toe te geven aan dat rauwe randje en het prachtige ‘My Only Friend’. In haar aankondigen moet Jenny Wren nog een stapje maken. ‘My Only Friend’ is een lied met een speciale betekenis voor de zangeres, maar wat dat is komen we niet te weten. Bij dit en bi andere liedjes is wat meer uitleg wenselijk om het publiek nog verder mee te voeren in de emotie. Na de pauze wordt het van een prachtig een fantastisch concert. Het vermogen en de diepte van de zang komen optimaal tot hun recht. Met twee swingende nummers ‘Show Time’ en ‘The Start’ wordt gas gegeven. Even wordt met ‘Believing’ gas terug genomen, maar dat blijkt een aanloopje naar het geweldige en met power gezongen ‘Brick by Brick’ en na weer een adempauze in ‘Wooden Nickels’ volgt het fenomenale ‘Dead Man’s Hat’ het titelnummer van de laatste CD van Jenny Wren and her Borrowed Wings. Met drie tempo nummers waaronder ‘The Sailor’s Blues’ komt er een einde aan het concert. Het publiek klapt nog één keer de band het podium op. Akoestisch wordt dat verlaten en in het publiek speelt de band schitterend de klassieker ‘Trouble in Mind’ als toegift. Wat een kennismaking!