GRONINGEN – Een avondje country bij Noise in the North in De Spieghel in Groningen. De normaal rock programmerende organisatie hield de variatie er in met een avondje country met als grootste naam op het podium Jenny Don’t and the Spurs. Niet zo’n hele grote stap, want Jenny Don’t is tevens ook leadzangeres bij surf punk rock band Don’t. Deze avond had ze letterlijk haar county hoed op. De muziek van Jenny Don’t and the Spurs is diep verankerd in de country, maar heeft daar flinke rockinvloeden in verwerkt. Het stoute zusje dat maar niet in de gladde commerciele county wil passen. De band opende met het stevige ‘Trouble with the Law’, nam gas terug met ‘Run’ en gaf weer gas met het traditionele ‘Alamo’, liet dat voortgaan in ‘Too Late’, om weer een stap terug te doen met ‘Carry me Home’. Een mooie logische setopbouw. Jenny Don’t heeft een fraaie countrystem. Ze weet haar liedjes te brengen en wordt daarbij ondersteund door een prima band, die de zangeres af en toe even iets overstemden. Elk liedje gaat uit van de country en sommige blijven redelijk traditioneel, terwijl andere uitmonden in stevige countryrock. Jenny Don’t is een blikvanger voorop het podium, maar heeft een goede band om zich heen met de onopvallend zijn werk prima doende drummer Sam Henry, de fijne bassist Kelly Halliburton en vaak achter op het toneel, maar erg geluidsbepalend op lead gitaar en pedalsteel JT Halmfilst. Een fijn gezelschap uit Portland Oregon. Het middenstuk was erg mooi met ‘The Note’ en vooral ‘Take me to Jail ( I dare You)’ en het erg mooie ‘Nails in My Coffin’. Naar het einde toe werd het allemaal nog wat robuuster. Mooie intense liedjes met prima zang en af en toe een klein verhaaltje. ‘L.E.A.V.I.N.G.’ was lekker vlot. Rattlesnakes & Dogs’ stevig, maar erg goed en ‘The Fire’ ook zo’n topnummer van hun laatste album. Fijn optreden van een boeiende band die zo op elk rootsfestival zou kunnen staan. Een prima eerste toernee in Nederland.
Jenny Don’t is stevig verankerd in de country
