HOOGKERK – De eerste act van de dag is er nog niet, maar keurig heeft Janne Meermin de organisatie in Waterskaap in Hoogkerk laten weten dat ze wat later is, maar op tijd. Geen zorgen dus en even later is Groningse enige uitvoerder van Ukelele violence dan ook gesignaleerd als ze met ferme stap, ukelele op de rug, over de lange laan naar Waterskaap komt aan gelopen. Op een warme zomeravond lijkt deze artieste, die ook regelmatig als daadwerkelijke meermin te zien is als ze haar voeten verruild voor een staart en ergens het water induikt, uit haar element, maar de historie van het podium met H2O zal haar sterken. Als de lange laan is afgewandeld ziet ze haar trompettist Obed Brinkman al staan en twee tellen later is het duo al op het podium voor een soundcheck. Als de ‘Happy Song’ klinkt tijdens het inregelen van het geluid, is dat voor het publiek teken naar binnen te gaan en aansluitend aan de soundcheck gaat Janne Meermin beginnen met haar optreden.
Janne Meermin is zo’n artieste die eigenlijk te weinig waardering krijgt, dat niet erg lijkt te vinden, maar volop geniet van de mensen die haar werk appreciëren en de vrienden en kennissen die de moeite nemen haar optredens te bezoeken of om ze te organiseren, zoals in Waterskaap waar ze voor de tweede keer in amper een week op het podium staat. Oorspronkelijk probeerde de artieste in haar jeugd diverse instrumenten uit, maar vond haar muzikale liefde in de kleine ukelele. Ze speelde in een coverband, leerde het vak als frontvrouw van Ohmloud, schreef liedjes, maar besloot uiteindelijk haar eigen koers uit te zetten als Janne Meermin met cabareteske folk en jazz liedjes. In 2020 bracht ze haar eerste Janne Meermin album uit, het prima ontvangen ‘Alle liedjes gaan over jou’. Sindsdien brengt ze solo of met, zoals in dit geval met Obed Brinkman, een begeleider haar liedjes her en der, van naaktstrand, tot winkel tot kraakpand tot serieus podium ten gehore.
Meermin opent solo haar optreden en begint sterk met ‘Vroeger was je leuker’. Een cabaretesk nummer met mooi verhalend component en ook een nummer waarin haar zang zeer fraai en trefzeker was. Veel nummers kregen een mooie aankondiging mee, waarin de zangeres in ging op de song. In ‘Big Bad Wolf’ bijvoorbeeld herkende ze de mannen die interessant probeerden te doen, zich beter en groter voordoen dan ze in de praktijk zijn, om vrouwen te veroveren en in de ‘Happy Song’, waarbij Obed Brinkman op het podium kwam voor fijne trombone accenten, gaat het om een blij liedje over depressie. Erg mooi was ‘De Spiegelloog’. In dit nummer kijkt ze hoe, zelfs psycholoog’ het moet zijn om een relatie te hebben met iemand die alles in die relatie beredeneerd en weet te duiden. Lekker vlot werd dit een prachtig nummer met mooi begeleiding op de kleine, maar oh zo dappere ukelele. Dit liet ze volgen in het Engels door ‘Shine’ dat even mooi was. Het eerste liedje dat ze ooit voor zichzelf schreef en een oproep om uit de schaduw te stappen, vol emotie. Janne Meermin zingt haar nummers in het Nederlands en Engels. Uitzonderingen daargelaten zijn de Nederlandse liedjes net iets sterker en trefzekerder en worden met iets meer flair gebracht. In het Nederlands leunt ze meer naar de jazz en cabaret kant, terwijl de Engelse nummers een meer boze folky inslag hebben, want het zijn zeker geen lieve liedjes. Prima songs als ‘Blower’ en vooral het voortreffelijke erg persoonlijke ‘Te Veel’ volgden. Voor Brinkman terug kwam voor het grappige ‘I’m not famous enough to be this drunk’, over de tijden dat haar optredens nog betaald werden met drankjes. Ter afsluiting van deze prima show eindigde het met een aanklacht tegen de NAM in het door Jan Kraker en Sofie van den Broek geschreven ‘Fuck Nam! Go Green!’ dat Meermin en Night of the Rhino samen opnamen, met een luidkeels meeschreeuwend publiek. Een hele fijne show van een songwriter met haar eigen stijl en invalshoek, die geen blad voor de mond neemt en met haar ukelele een bron van kracht is op het podium.