STEENDAM – Hank Williams begeleidt James Hunnicutt de Amerikaanse country singersongwriter met de uitstraling van een hardrocker, op zijn tournee door Europa. Uiteraard niet letterlijk, maar wel in geest en met zijn muziek. Hunnicutt vertelde dat hij de hele reis naar Steendam had geluisterd naar Williams en die naam bleef vallen gedurende de avond. Geen straf uiteraard, want Williams heeft klassiekers aan de wereld nagelaten en heeft zijn en eigenlijk alle generaties countryzangers van na zijn tijdperk beïnvloed. James Hunnicutt zelf toerde eerder door Europa met zijn bands. Hij is naast solo artiest ook lid van cowpunk formatie The Swino’s en Woodrot een Dead Metal band. Die invloeden zag je toch regelmatig terug bij Hunnicutt solo. De Amerikaan die vlakbij Seattle woont opende met het te gehaast gebrachte ’99 lives’ en settelde zich pas echt op het podium met de Williams cover ‘Long gone Lonesome Blues’ en ‘Too late to Pray’. Met het prima uitgevoerde ‘Don’t You Blame Me’ Opvallend was de cover van het Beatles nummer ‘Blackbird’, wat bij Hunnicut een mooi country randje kreeg. Voor de pauze wist de Amerikaan niet in elk nummer te overtuigen. Helemaal toen de gitaarsnaren hem om de oren vlogen tijdens ‘Never Mend’ en hij ‘Bad Girl’op een vreemde gitaar moest spelen. In de pauze werd de gitaar hersteld en kreeg Hunnicutt op het podium de steun van Philip Bradatsch een Duitse banjospeler en gitarist. Dat voegt duidelijk wat te toe. Hunnicutt is een degelijke, wat rauwe zanger en even degelijk gitarist. Als tekstschrijver heeft hij fijne vondsten in zijn teksten en ook op het podium weet hij zijn mondje prima te roeren met bij tijden prima inhoudelijke aankondigingen. Zijn liedjes zijn gevarieerd en vormen mooie afwisselingen met zijn covers. Het mooie ‘Risk the Fall’ vormt het hoogtepunt samen met een prachtige uitvoering van ‘Lost Highway’ van Leon Payne en bekend van Hank Wiliams als toegift. Een rocker met een gevoelig hart deze James Hunnicutt. Hank Williams op in de auto en op naar de volgende Europese bestemming.
James Hunnicutt wordt beter en beter
