GRONINGEN – Tijdens haar introductie vertelde Ingrid Simons het zelf al aan het publiek in MartiniPlaza in Groningen. Meestal doet deze van oorsprong uit Paramaribo afkomstige zangeres backing vocals. Als achtergrond zangeres trad ze op met mensen als Ruth Jacott, Rob de Nijs en The Three Degrees. Haar curriculum vitae stopt daar echter niet. Iedereen in Nederland kent wel haar stem van de talloze hits die ze inzong. ‘No Time 2 Waste’, ‘Take Me 2 The Limit’ en ‘Where R U Now’ van T-Spoon bevatten zang van Simons. ‘Luv You More’ en ‘Rainbow in the Sky’ van DJ Paul Elstak dat is ook de stem van Simons en ook in groepen als Double Trouble, C.O.N. en Say When excelleerde deze zangeres en nu te horen is in ‘Ik hou van Holland’ op TV en bij ‘De Toppers’. Wat iedereen kent is natuurlijk de tune van ‘Goede Tijden, Slechte Tijden’, ook dat was Simons. Met deze summiere opsomming doen we Ingrid Simons nog geen recht. Een fenomenale stem en goede genen, want ook dochter Eva Simons boekt internationaal succes als artieste. In MartiniPlaza bracht ze een dwarsdoorsnede van klassiekers uit de soul, disco en R&B te beginnen met een swingende versie van ‘Bad Bad Leroy Brown’ oorspronkelijk van Jim Croce. Waarom Simons een zo veel gevraagde zangeres is, wordt onmiddellijk duidelijk. Nu zij voorop het podium staat gebruikt ze haar moment in het spotlicht om te glanzen. Een fantastisch mooie soulvolle stem. Na dit swingende begin neemt ze gas terug. Jammer genoeg gaat ze er bij zitten voor het gevoelige ‘To Love Somebody’ van de Beegees. Het is altijd een vrijwillige beperking in zang en beweging die je als artiest jezelf oplegt, hoewel Simons waarschijnlijk liggende nog beter zingt dan menig beroemdere artiest. Eveneens van de Beegees was ‘How Deep Is Your Love’. Even leek het met ‘It’s Only Words’ een tribute avond aan de gebroeders Gibb te worden. Dit was het nummer was dat het minst uit de verf kwam. Hierbij was een wat rare keus in de belichting, die de rest van de avond overigens voortreffelijk was, ook nogal afleidend. Met ‘Isn’t She Lovely’ van Stevie Wonder werden weer andere muzikale wegen ingeslagen en vooral het prachtige ‘Hold Back The Night’ van The Trammps was fenomenaal en heerlijk swingende en met het eveneens erg fijn swingende ‘The Night The Lights Went Out’ van dezelfde formatie kwam alweer het einde. Een mooi opgebouwde set, waarin goed geput werd uit andermans werk, maar waarin Ingrid Simons ook best stil had mogen staan bij al die liedjes die zij heeft gezongen. Wat meer eigen werk had zeker niet misstaan bij deze mooie doch bescheiden podiumpersoonlijkheid met die zo mooie stem.
Ingrid Simons stapt in het spotlicht
