GRONINGEN – Het liefst is Cat Clyde in de Canadese natuur, ver weg van drukte en mensen, maar een zangeres en artiest bestaat alleen bij de gratie van het publiek en dus moet je af en toe ook gewoon optreden. Op de zolder van De Oosterpoort was met The Attic een nieuw podium ingericht en dat kreeg met deze singersongwriter een indrukwekkende artiest die bijzonder kon profiteren van dit Take Root rustpuntje. Erg fijn dat ook de echte singersongwriter een kans krijgt op dit festival en dat dit podium in de volgende jaren zich mag gaan profileren voor het publiek die graag luistert naar de verhalen van man of vrouw met gitaar. Cat Clyde bleek daarbij een schot in de roos. Vanaf het a-capella gezongen ‘Been Drinking’ waarmee ze op overweldigende wijze haar optreden opende met een enorme vocale kracht en pracht had ze een groot deel van het publiek aan haar lippen hangen. Cat Clyde speelt roots, vermengt met blues, folk en de jazz is nooit veraf. Een prachtige zangeres met flexibele stembanden, waarmee ze ontroerde, maar ook robuust uit de hoek kwam. Een stem die swingde met soul, maar je ook wist te raken. Vanaf ‘het tweede nummer ‘Like A Wave’ kon ze zich ook laten gelden als prima gitariste en het eerste hoogtepunt met het prachtige ‘Sheets of Green’ liet niet lang op zich wachten. Op het podium erg veel variatie, zoals erg gevoelig in ‘Anymore’ of meer folky in ‘Chimes in the Night’ en dan weer het stevige en bluesy ‘The Man I Loved Blues’ en ook in de emoties op het podium ging het van de dappere vrouw die de hele wereld aankon die werd afgewisseld met een schuchtere verlegen jongedame. In elk aspect maakte Cat Clyde indruk. Ze wist met weinig middelen veel te bereiken in prachtige nummers als ‘Everybodys Gotta Live’ of het fabuleus mooie ‘So Heavy’. Wat jammer is dat een sprekende Cat Clyde bijna niet te horen is. Een heel enkele keer is er iets van een introductie te horen. Het is duidelijk niet haar sterkste kant, maar past bij haar uitstraling en haar liedjes hebben meer dan genoeg kracht om ook zonder verder verdieping te boeien. Een echte songwriter en een geweldige singer. Na ‘The River’, nog zo’n mooie song als afsluiting als het dan weer wat rumoeriger is geworden met concert hoppende toeschouwers is ze ineens verdwenen. Een toeschouwer staat pardoes om zich heen te kijken. Waar is ze gebleven? Ik wil graag haar CD kopen. Cat Clyde blijft echter spoorloos, na dit heerlijk concert. Op zoek naar een stukje ongerept Groningen om weer zo’n prachtig liedje te schrijven?
Indrukwekkende Cat Clyde heerst op zolder
