ZUIDHORN – Twee felgekleurde sportschoenen is het eerste wat je ziet. In een door de regen prachtig groen geschilderde tuin in De Gast in Zuidhorn komt met ware doodverachting om een struik in een razende vaart over een houten plankier dat het looppad is Leïla Martial aangerend. Ze lacht als ze ziet dat er plaats voor haar wordt gemaakt en is dan direct uit zicht verdwenen op straat tussen de bezoekers van Jazz te Gast. Wat vergeten bij het vorige podium en dus is haast in het strenge schema geboden. Bij dat vorige podium stond de Greenhouse artieste samen met de Nederlandse trompettist Suzan Veneman onder de noemer ‘New Tunes’ en, terwijl de regen het publiek doet vluchten onder paraplu’s en poncho’s worden Martial en Veneman nu verwacht bij een aantal collega’s voor ‘Soundscapes’. De artistieke leiding van Jazz te Gast nodigt altijd een elftal Greenhouse artiesten uit. Namen uit de jazz met wie ze wel eens willen samenwerken en die ze in wisselende samenstellingen ook met elkaar laten spelen, vaak met improvisatie als bindende factor. Het tempo van Martial is wellicht niet bij te benen, maar ook wie rustig door de regen kuiert komt ruim op tijd om in het spoor van Suzan Veneman en Leïla Martial beide optredens te zien en te beluisteren.
Voor Suzan Veneman is Jazz te Gast speciaal. In 2019 debuteerde ze in een tuin aan De Gast met haar eigen gezelschap. Sindsdien bouwt de trompettist aan haar oeuvre en naam en met haar uitverkiezing als greenhouse artiest in plaats van jong talent niet onverdienstelijk. Na haar studie in Groningen en de Verenigde Staten oogde ze veel lof voor haar grensverleggend en met soul gelardeerd geluid. Recent bracht ze het album ‘Zinder’ uit. Naast haar op het Jazz te Gast podium de Franse expressieve zangeres Leïla Martial voor wie haar stembanden haar instrumenten zijn. Geluiden, haar inspiratie onder andere vinden in zang technieken van allerhande volkeren, is ze een intrigerende artieste die met enorm veel lenigheid weet te improviseren. Afkomstig uit een klassieke omgeving studeerde ze al heel jong improvisatie zang, maakte uitstapjes naar dans en theater, maar is toch eigenlijk een fantastische jazz zangeres die altijd de juiste sound weet te vinden. In 2011 verscheen haar eerste album ‘Dance Floor’. Ze was actief in tal van projecten en bracht daarnaast in 2016 ‘Baabel’ en in 2019 ‘Warm Canto’ uit.
Het zonnetje dat steeds mooi heeft geschenen verdwijnt achter de wolken als Veneman en Martial samen met Teis Semey en de Sloveense Alexander Sever op het podium verschijnen voor ‘New Tunes’. Het kwartet interpreteert twee nummers van Semey en twee van Sever. Het begint rustig met een stuk van de Deense, maar in Nederland gevestigde, jazzgitarist Semey. Deze bad boy van de Nederlandse jazz laat zich inspireren door de punk, koren en veel andere stromingen om onalledaagse, maar des te meer verassende stukken te schrijven. In ‘Dust draait het vooral om de wisselwerking tussen Veneman en Martial die een elkaar aflossen een aanvullen in dit rustige openingsnummer. ‘Heal’ van vibrafonist Alexander Sever is dan een stuk uitbundiger. Een heer is daar niet helemaal op voorbereid en valt pardoes van zijn stoel en rolt langzaam richting sloot voor hij gestopt wordt in zijn gang naar de nattigheid door andere bezoekers en weer keurig naast zijn vrouw op de stoel wordt geholpen. Nattig wordt het toch want even later begint het te regenen. Het nummer zelf is prachtig. De vibrafoon heeft de hoofdrol in deze compositie met een mooie opbouw en fraaie gitaar en trompetaccenten en hogere zang. Terug naar werk van Semey met ‘Ballad Song’ dat fel begint op gitaar en erg intens is, als juist de wereld kleiner wordt onder de paraplu. Met de zang en trompet wordt een prachtige spanningsboog opgebouwd en naar het einde wordt het robuuster. Het einde komt met de ‘Ending Song’ van Server dat rustiger is, het ritme van de regen lijkt aan te nemen en met ijlere zang mooi naar het einde kabbelde. Even is het weer droog als iedereen zich naar een volgend podium begeeft inclusief Veneman en Martial. Als de Française terug is van haar sprint opent ‘Vernon Chatlein, de percussionist van Curaçao, met tonen geblazen op een koehoorn ‘Soundscapes’, waarbij het veel meer gaat om improvisatie. Naar Chatlein, Veneman en Martial ook geluidskunstenaar Marc Alberto, die samen werkt momenteel met Pitou, en Moni Maga uit Senegal op de kora. Het eerste nummer wordt wat verstoord door het weer en mensen die weg kruipen in poncho’s, paraplu’s of hun heil zoeken onder bomen, maar het tweede stuk is fenomenaal mede ook omdat in dit deel Leïla Martial alle ruimte krijgt en het een prachtige Sahara vibe pakt, ook door het fraaie spel op de kora van Moni Maga en de percussie van Chatlein. Het is impressionant, maar helpt dan weer niet om de regen te verdrijven. Erbij zijn in die omstandigheden en dan zo genieten van wat vijf geesten samen bedenken is uniek en de geest van Jazz te Gast werd hier gevangen, in een tuin met alle kleuren groen die er te bedenken zijn en alle graduaties muziek die je maar kunt wensen. Éénmalig!