STEENDAM – Vaak tref je Edo Donkers tegenwoordig met naamgenoot geen familie Jan Donkers, Abel de Lange en Louis ter Burg in het kader van ‘A Song Journey’ in de grote theaters van Nederland. Op 10 december bijvoorbeeld in De Harmonie in Leeuwarden waar de Americana wordt verkend. Op het podium van Peter en Leni in Steendam stond Donkers alleen. Het concert dat hij gaf werd een warm bad, waar hij met zijn prettige stem zijn luisteraars omhulde met fijne liedjes en mooie verhalen. Veel eigen werk en mooie eerbetonen aan diverse grootheden in het genre. In de eerste set lag de nadruk op eigen werk van Donkers die zich bewees als hele fijne songwriter met afgewogen liedjes en vaak prachtige teksten. Teksten waarin hij een boodschap verpakt, maar deze beslist niet door je strot duwde. Liedjes als zaadjes die hij meegeeft in de hoop dat ze ontkiemen en dat je zelf met deze boodschap aan de gang gaat. ‘Resistant to Change’ was de opening voor ‘I’ll Drink To That’ over het feit dat rampspoed wel erg vaak dezelfde mensen treft. Een steviger liedje waarna hij het tempo weer terugdraaide voor ‘Fortress of Song’ dat een ode is aan de muziek en hoe liedjes een belangrijke rol kunnen spelen in je leven. Het simonengarfunkelige ‘Face of the Earth’ droeg Donkers op aan André Kuipers, een subtiel klimaat statement en erg mooi. Hoogtepunt voor de pauze was ‘Beneath American Skies’ over de weg die Amerika is gegaan van de moorden op Martin Luther King en Robert Kennedy in 1968 en de verkiezing van Barack Obama als eerste niet blanke president veertig jaar later. Daarna nog twee covers met ‘Youngstown’ van Bruce Springsteen en ‘San Diego Serenade’ van Tom Waits. In deze covers loopt Donkers mooi over de lijn dat hij het origineel eer aan doet en in zijn waarde laat en toch daar een mooie eigen twist aan weet te geven. Dat deed hij na de pauze ook bijvoorbeeld met ‘Deportees’ van Woody Guthrie en ‘Carolina in my Mind’ van James Taylor. Daarnaast ook nu veel eigen werk gebracht met die warme zang en prima gitaar spel. Tot twee keer toe raakte Donkers even de weg kwijt in een liedje, maar hij herpakte zich snel. Het was daarbij wat ongelukkig dat het gebeurde in wat hij al één van zijn signature songs aankondigde ‘Drink from the Same Well’, een ode aan Woody Guthrie. Via mooie liedjes als zijn train song ‘Morning Train’, het bluegrassnummer ‘Lady Bird’ en de mooie verhalen waamee hij inkaderde wist Edo Donkers je te overtuigen dat zingen beter is dan schreeuwen om je mening kracht bij te zetten. Stekkerloos en gezeten op de rand van het podium om de intimiteit wist hij het heel dicht bij te brengen. De herkanzing van ‘Drink from he Same Well’ ging nu vlekkeloos als toegift.
In een warm bad met Edo Donkers
