GRONINGEN – Soms heb je van die concerten waar je eigenlijk je blik wilt houden op één punt, hoewel er van alles op het podium gebeurd. Bij The Weight Band die op het Rhythm & Blues Night in Spot/De Oosterpoort in Groningen stonden is dat op het gezicht van drummer Michael Bram. Vraag je je af waar een liedje nou overgaat, je kunt het aflezen aan de gelaatsuitdrukking van de drummer annex zanger. The Weight Band is een soortement van voortzetting van de legendarische The Band. In de gelederen oud leden van deze formatie zoals Jim Weider en een aantal meer dan ervaren andere muzikanten. De formatie begon ooit toen oud leden van The Band, zoals Weider, Randy Ciarlante en Garth Hudson voor een evenement in 2013 de oude songs nog eens van stal haalden. Daar ging een steen rollen, die nu in Groningen over een podium denderde, waarbij Weider inmiddels naast Bram ook gelouterde assistentie heeft van Brian Mitchell op toetsen en accordeon, Matt Zeiner op toetsen en bassist Albert Rogers die alleen in bands hebben gezeten wat leest als een who is who in de Amerikaanse popgeschiedenis. The Weight Band speelt liedjes in de geest van The Band. Nieuw materiaal, een enkele cover of liedjes die Weider ooit schreef, maar die indertijd nooit de setlist of plaat van The Band haalden. In Groningen stond achter nummer 1 Op de setlist ‘Don’t Do It’. Als opening van het festival liet de formatie de toeschouwers geen ruimte om er even in te komen, maar trok direct fel van leer, met name door scherp gitaarspel van Weider. Hierna na een mooi toetsen intro van Zeiner en Mitchell op orgel en piano was ‘Stage Fright’ net iets rustiger en de toetsen bleven een belangrijke rol spelen in ‘Heat of The Moment’ met een hele fijne orgelsolo en een lekkere bluesy feel. Een krachtig begin. Opvallend is dat eigenlijk elk lid van deze formatie ook lead zanger is. Dat werkt prima, want ieder heeft een degelijke goede stem en vooral Bram kan als zanger zeker bekoren, maar vooral in de samenzang wordt het vaak prachtig. Op het programma veel nummers van het album ‘World Gone Mad’, waarvan dit titel nummer wel het hoogtepunt is van het optreden met een ingetogen en daardoor juist erg sterke verwijzing van Weider naar de situatie in de wereld vandaag de dag. Vooral het accordeonspel van Brian Mitchell maakt hierbij indruk. Mitchell was ook de beste, want rustigste prater op het podium, waar net als in de zang ook steeds een ander bandlid naar voren trad. De ballad ‘I Wish You Where Here Tonight’ en ‘Common Man’ zijn fraai en komen ook beide van het album. Natuurlijk de nodige vingerwijzingen naar The Band. Het mooie ‘Ophelia’, de bekende meezinger ‘The Night They Drove Old Dixie Down’ en hoe kan het ook anders als afsluiter een mooie versie van ‘The Weight’. The Weight Band is niet vernieuwend of experimenteel, het is het bewaren van het gedachtegoed van een geniale formatie en deze nummers onder de aandacht brengen en houden en dat doen met zichtbaar veel speelplezier.
In de voetstappen van The Band met The Weight Band
