BORGER – Een eerste onwennige nummertje was A Couple of Strings gegeven in VanSlag in Borger. Het was immers drie jaar geleden dat de formatie zijn debuut maakte en nu het tweede optreden. Niet dat de leden in de tussentijd niet op het podium hebben gestaan. Hans Kelderhuis en Laura ter Beek maken deel uit van de bluegrass formatie Stringtime en zijn haast een mini uitvoering van deze band, juist omdat ze ook een aantal nummers brachten die ook bij volledige formatie op het menu staan. Na de rustige opening wist het stel, met in dit en het volgende nummer muzikale assistentie van Wouter Pothoven op gitaar, zich op te werken. ‘Coming Down in The Rain’ zat prima in elkaar. Wat opviel was hoe mooi de harmonieën waren. Zowel Laura ter Beek als Hans Kelderhuis hebben prima stemmen, maar als ze samen zingen ontstaat net dat extra wat alleen mooie harmonieën te bieden hebben. De harde kantjes in de stem van Ter Beek worden verzacht in door de zang van Kelderhuis, terwijl andersom Ter Beek haar kracht bijdragend aan de stem van Kelderhuis. Prachtig. Met ‘Poor Boys Delight’ van de Infamous Stringdusters werd de eindsprint ingezet met een hoofdrol voor de viool van Ter Beek. Muzikaal zat het met gitaar, viool en mandoline wel goed met de strings. De meeste liedjes werden zeer aangenaam en met humor aan een gesproken door Hans Kelderhuis. Hij gaf vooral na het prachtige ‘Nobody in this World’ het laatste nummer ‘Windy Harbour’, bekend van onder andere John Wright, extra betekenis. Kelderhuis vertelde hoe zijn gezondheid hem af en to in de steek laat en hoe belangrijk het voor hem, maar eigenlijk voor iedereen is, om bewust van ieder moment te genieten. Juist in dit afsluitende nummer gaat het erom dat een vader en zijn zoon aan de kust staan en hij zijn zoon juist die wijze les doorgeeft. Een generatie later is het de zoon die aan zijn zoon deze les geeft. A Couple of Strings gaf het publiek vanaf het podium dit mee. Het was een mooie en belangrijke boodschap.
Harmonieën zijn meer dan som der delen bij A Couple of Strings
