GRONINGEN – “Gooi een beetje Johnny Cash met Nick Cave en Mark Lanegan bij elkaar in een pot met stijlvolle Americana, dan heb je Hans Hannemann wel een beetje te pakken”, was de aankondiging van het Melodica festival. Op het podium in Huis de Beurs in Groningen drong zich een andere naam naar voren: Frank Sinatra. In het nummer ‘Miss let me take your Umbrella’ toonde Hannemann zich in dit nummer de wat rauwere versie van Ol’ Blue Eyes. Zonder de bigband maar met vooral een prachtige timing in zijn zang zong de Groninger van achter de piano dit nummer, dat zomaar ook door Sinatra gezongen had kunnen worden. Je had kunnen beweren, dat Sinatra de stem heeft van Hannemann maar dan zonder vele sigaretten en whisky, maar ‘The Voice’ heeft wat dat betreft nog echt een voorsprong op Hannemann. Hans Hannemann toonde zich een veelzijdig en aansprekende zanger. Hij opende met het titelnummer van zijn binnenkort te verschijnen album. ‘Makin’ up for livin Easy’. Het zette de toon en was voor degene die nog niet eerder met Hannemann hadden kennis gemaakt een openbaring. Aanvankelijk leunden zijn liedjes richting de Country en Americana. Mooie liedjes, zoals ‘Rosalie, He Said’ en de als filmuziek geschreven ‘Vigilante’ voor een in Drenthe opgenomen Western. Nog meer in ‘zijn eigen’ kwam Hannemann toen hij de gitaar verruilde voor de piano. Wat een genot toch als er een echte piano is en Hannemann zong er zijn prachtige crooner liedjes. Naast ‘Miss let me take your Umbrella’, zong hij ook het schitterende ‘Desiree’. Hoe mooi hij ook zijn country geïnspireerde liedjes zingt. In de voetsporen van Sinatra, Paul Anka, Elvis Costello en Leonard Cohen is hij op zijn allerbest. Zijn prachtige diepe rauwe stem, maar met dat warme timbre en die emoties die hij er in weet te leggen. Met die stem betoverde Hannemann de zaal. Het was zijn oudere werk, maar misschien niet verkeerd om op dat pad terug te keren. Een puntje om te verbeteren is het nog praten om de liedjes heen. Inhoudelijk was er weinig uitleg met ‘Vigilante’ als uitzondering. Terug op de gitaar sloot Hannemann af met ‘Call of the Wild’. Een zanger met veel mogelijkheden die zich moeiteloos staande houdt in verschillende genres, maar dat zal hem op termijn ook tot keuzen dwingen.
Hans Hannemann laat zich niet pakken
