GRONINGEN – Deze maand drie jaar geleden zagen we voor het eerst de ontluikende Americana singer songwriter Hannah Schoonbeek op een prachtig podium in Eelde. Met een enkele eigen song en een handvol covers van mensen als Amy Winehouse, BZN, Amy MacDonald en Sixpence None The Richer gaf ze een aansprekend optreden, waar het talent al heel duidelijk zichtbaar was. “Het spreekt vanzelf dat Schoonbeek als een razende meer eigen materiaal moet gaan schrijven,” was toen het advies aan deze toen en nu nog piepjonge zangeres die met haar eigen werk indruk maakte. Drie jaar later stonden al deze covers die ze toen zong niet meer op haar setlist, hoewel het aantal liedjes van anderman nog niet naar 0 was gereduceerd. Dat had wellicht te maken dat ze moest werken met inval gitarist, de die ochtend nog van niks wetende Laurens. In de aankondiging werd Hannah Mae, zoals Hannah Schoonbeek inmiddels op het podium staat, geïntroduceerd als een zangeres die haar verhaal ging vertellen aan de hand van liedjes. Dat leek een zeer intrigerende aanpak, maar helaas kwam dat niet uit, wat natuurlijk de zangeres niet te verwijten is. Op het Bommen Berend Festival in het Forum in Groningen wist de artieste uit Weerdinge ook nu te overtuigen met vooral haar eigen werk. Ze heeft het advies van toen ter harte genomen en schreef in binnen en buitenland met mensen als Matthew Crosby, Ilse de Lange, Daniel Lohues en Judy Blanks liedjes. Dat leverde prachtige songs op, zoals het met Matthew Crosby geschreven ‘Bend’, waarmee na een enorme armzwaai als begroeting van start werd gegaan. Dat Hannah Mae uitstekend met Crosby samen kan schrijven bleek ook uit ‘Little Things’ wat fantastisch mooi was. Heel gevoelig en intens gebracht wist Hannah Mae hier al heel snel een kippenvel moment te bewerkstelligen in de naar pandemische maatstaven uitverkochte zaal in het Forum. Het is jammer dat ze het zo korte tijd opgebouwde atmosfeer niet kon voorttrekken in het Bruce Springsteen nummer ‘I’m on Fire’. Op dat buitenpodium in Eelde was één van de nummers waarmee Hannah Mae wist te bekoren ‘Little Gracie’. Gelukkig staat dat nog steeds wel op de setlist. Het is een nummer over onzekerheid en dat iedereen zijn onzekerheden heeft. Drie jaar later is dat nog steeds een heel mooi nummer, dat ook echt zijn plek verdiend. Hannah Mae heeft zich de laatste tijd prima weten te ontwikkelen. Ze weet het publiek goed mee te nemen, hoewel daar ook nog verder groei mogelijk is, heeft een prachtige stem vol emotie en bewijst dat ze fantastische liedjes kan schrijven, alleen of met anderen. Haar talent is herkend en onder de vleugels van Ilse de Lange krijgt ze kansen om zich te ontwikkelen. Een punt waar ze echt nog aan moet werken is coveren. Drie jaar geleden verraste ze bijvoorbeeld met haar uitvoering van ‘Lovin Arms’ van de toen nog Dixie Chicks en vooral een schitterende ‘Just an Illusion’ van BZN. Nu koos ze voor ‘Jolene’ van Dolly Parton en ‘Calm after the Storm’ van The Common Linnets die ze degelijk bracht, maar daar nauwelijks iets eigens aan weet toe te voegen, waardoor de emotie ook minder is. Die covers heeft Hannah Mae ook helemaal niet nodig. Het eigen talent borrelt vol op en als je nummers als het prachtige ‘Joanna’ kunt schrijven, waarmee ze bijzonder overtuigde of haar hit ‘Back to You’ die al bijna een gouden plaat is en ook in Groningen een heel mooi hoogtepunt van het optreden, dan heb je het niet nodig om bijna de helft van je set met covers te vullen. Dan kun je dat heel goed op eigen benen, want dat is zoveel mooier, intenser en beter als jezelf zoveel te bieden hebt. “Het spreekt vanzelf dat Schoonbeek als een razende meer eigen materiaal moet gaan schrijven,” sluiten we daarom nog maar eens mee af. Durf onomwonden te kiezen voor eigen werk.
Hannah Mae overtuigt in eigen songs
