Gurls is het samenwerkingsverband van drie van Noorwegens vrouwelijke jazzmuzikanten. Samen hebben zangeres Rohey Taalah, bassiste Ellen Andrea Wang en saxofoniste Hanna Paulsberg een lekker vrolijke, speels, onbeschaamde en af en toe zelf geil album opgenomen dat toch de nodige relevante vragen stelt. Alle drie zijn zeer vooraanstaande jazztalenten, van wie Rohey Taalah dit jaar met haar band ook op North Sea Jazz zal staan. Een schat aan talent dat het ondeugende en speelse opzoekt. ‘Run Boy, Run’ is ongeremd. Het klinkt als een meidenkamer, maar dan een bijzonder muzikale meidenkamer, waar jongens, lust en liefde worden besproken. Soms serieus als in ‘Qui’ en soms hongerig als in ‘Dis Boy’. Het album opent met mooie saxwerk van Paulsberg in ‘Worried Bout Ya’. Lekker uptempo en uitnodigend om binnen te treden. De dames worden gepresenteerd als jazz, maar wagen zich minstens net zo vaak richting funk, pop, R & B en andere uitstapjes. Centraal in alle liedjes staan de zang, bas en saxofoon. Dat lijkt wat kaal en is het soms ook, maar niet storend. Met ‘Syngedame’ een poppy liedjes, in het Noors maakt het trio even een linguïstisch uitstapje. Het heeft, wellicht door de taal, niet de zeggingskracht van een ‘Dis Boy, tot Taalah fel rapt en dat stukje weer juist erg mooi wordt. De combinatie van redelijke spaarse muzikale begeleiding en de ongeremdheid in een liedje als ‘Pork Chop Lover’ maken het album zeker geen allemansvriend. Voor wie gepakt wordt door ‘Gurls’ heeft er een album aan dat niet snel zal vervelen dat vragen stelt bij seksualiteit, dames op jacht naar mannen en dan weer verlegen terug kruipen als het te dicht bij komt en de confrontatie tussen de seksen. Deze kwesties worden gebracht met humor en speelsheid. Naast ‘Dis Boy’, waarbij de ondersteuning op zang door Emilie Nicolas niet onvermeld mag blijven, bevallen ook liedjes als ‘Snap’ en het trage ‘The Boy Who Came To Town’ zeer. Een vermakelijk en erg goed tussendoortje van dit getalenteerde trio. Dat mogen ze vaker doen.
Gurls – Run Boy, Run
