HOUWERZIJL – Wie zijn ogen dicht deed in de Ruimtela in Houwerzijl. Oor had voor de storm die buiten raasde en zichzelf in een houthakkers of mijnkamp diep in de Yukon waande trof daar Gordie Tentrees aan het kampvuur. Als het vuur en de omgeslagen dekens met eventueel een slok whisky niet meer genoeg verwarmden in de kou zijn het de liedjes, de verhalen en het gemis van hen die ver weg op je wachten die de ziel troosten. Het zijn ongemakkelijke emoties die Tentrees bezingt, van stoere mannen die worstelen hoe ze te uiten en dat maakt het nog oprechter, ongekunstelder en mooier als ze er uit komen. Gordie Tentrees heeft een harde, scherpe stem. Niet de zang die iedereen mooi zal vinden, maar wel wat bijzonder past bij zijn stijl en als de zang van de Canadees uit de Yukon je pakt, is het ook direct erg mooi. Zeker geen allemansvriend deze stembanden van Tentrees. Dat ze power hebben bleek al in de opening ‘Wheel Girl’ en het wat rustigere ‘Broken Hero’, waarbij Jaxon Haldane muzikaal voor een mooie invulling zorgde op mandoline, zoals hij op tal van instrumenten het spel van Tentrees op gitaar en resonator gitaar ondersteunde. De setlist liet een mooie opbouw zien. Rustige liedjes afgewisseld met snel en liedjes met humor mooi verdeeld tussen de liedjes waarin Tentrees de emoties en problemen durft te bezingen. Een liedje over hersenkanker, het prachtige ‘Tired of Time’ en een liedje over het bed dat hij in Geldrop deelde met Townes van Sant en Mary Gauthier, weliswaar niet op hetzelfde moment in ‘Less is More’. Prachtige verhalen en zelfs een vingervlug hoogtepunt als tijdens het mooie ‘Wrong Town’ een snaar breekt, Haldane het muzikaal opvangt en Tentrees er bijna in slaagt om de snaar tijdens het zingen te verwisselen. Het liedje was net even te kort. Het geeft wel aan dat beide heren veel improvisatievermogen hebben en dat ook tonen bij woordgrapjes in de tekst. Houwerzijl krijgt nog een heuze primeur. Het lied ‘Armand’ is geschreven ter ere van de Brabantse protestzanger. Niet dat deze in Canada zo bekend is, maar een fan van zowel het Canadeze duo als de zanger van ‘Ben ik te min’ stond er op dat het duo kwam spelen op de begrafenis. Die eer lieten Tentrees en Haldane aan zich voorbij gaan, maar een prachtig lied over hem schreven ze en het was één van de hoogtepunten van de avond. Een ander hoogtepunt was het Gauthier nummer ‘Camelot Hotel’ met een prachtige zingende zaag in de hoofdrol. Het was een avond vol bruuske emoties, mooie verhalen en goede artiesten en in de warmte van de zaal hoefde het publiek niet eens de kou te lijden. Na het mooie ‘Ramblin’ kwam Tentrees terug voor een uitgebreid toegift. Het mooiste daavan was ‘Deatbeat Dad’ een nummer waarin Tentrees constateert dat het leven hem inmiddels een derde vrouw heeft opgeleverd en kinderen bij twee vrouwen, maar dat dit feit geen reden mag zijn om een deadbeat dad te zijn. Voor dat feit en voor zijn muziek mag hij geprezen worden.
Gordie Tentrees bezingt die ongemakkelijk emoties
