LEEUWARDEN – Frontvrouw van Puntjudith is Judith Rijsenbrij. Een artieste die de oplettende popvolger vaker is tegen gekomen. Ze speelde mee op het fantastische album van Desi Ducrot op het Hammond orgel en maakte deel uit van de band VRUKT. Puntjudith is geheel haar eigen project en wat voor een stoomwals is dat. Samen met gitarist Wannes Notenbaert, vorig jaar ook op Popronde met KOWNU en drummer Adriaan Stoop, die ten tijde van zijn lidmaatschap van The Moods wereldwijd de aandacht trok omdat hij tijdens een file zijn drumkit opstelde en een optreden gaf, zorgde ze tijdens de Popronde Leeuwarden voor een prachtige show en aangezien die eindigde net na 12 en om 00:00 uur de nieuwe Covid besluiten van kracht werden, kon er gedanst worden. Deze elektronische popact lanceerde in de loop van 2020 verschillende singles en dropte begin dit jaar de EP ‘Snelweg’. De show op het hoofdpodium van Neushoorn begint onbeschaamd nadrukkelijk. Zware dreunen zijn de herauten voor ‘Snelweg’, een lekkere robuuste binnenkomer, waar Judith Rijsenbrij onmiddellijk met haar aanwezig in fel rood pak de aandacht pakt en deze ook niet meer loslaat gedurende het hele optreden. De zangeres heeft ook een theater achtergrond waar ze werkt als onder andere producer en dat theatraal uitgesprokene neemt ze mee op het toneel. Puntjudith is pakkend en onontkoombaar en maakt daar geen excuses voor. Het sleept je mee. Die ervaringen in andere bands en in het theater zijn duidelijk goed gebruikt om er een mooie ervaring van te maken. ‘Meisje’ lijkt aanvankelijk een stuk rustiger, met een mooie pianolijn en een bijdrage van trompettist Antonios Morenos die de hele avond nu en dan uit de coulissen stapte en vaak een mooie gevoeligheid inbracht in het elektro geweld, dan het openingsnummer, maar wint aan kracht. Het eerste echte hoogtepunt van de show is ‘Missen’, een nummer van ‘Snelweg’ dat ook op single is uitgebracht. Een nummer over de nacht en het flitsende leven en dat dit in de Corona periode tot stilstand kwam. Een droom over hoe je daarna kunt verlangen. Weer met een plesante robuustheid spreekt dit nummer erg aan. In ‘Sabotage’ is er ruimte voor de zang van Rijsenbrij om echt in zijn schoonheid tot ontplooiing te komen. Onder tussen staan, onopvallend weg gestopt en hun frontvrouw op elk terrein alle ruimte gevend Wannes Notenbaert en Adriaan Stoop prima hun werk te doen en een lekker fundament te leggen en nu en dan komen de schijnwerpers ook even op deze jonge vaklui terecht, zoals in dit nummer met prominente drums. Na alle robuustheid is ‘Lichter’ een nummer met een grote gevoeligheid en een fraaie kadering voor ‘Bulldozers’ dat weer prachtig is en met vol energie wordt gespeeld. In de forsheid dreig je de teksten te vergeten, maar die verdienen het om beluisterd te worden. Het is de belevingswereld van de millennial met al die invloeden die hem of in dit geval haar bestormen. Tegen het eind zijn er twee wat kalmere nummers met ‘Lawines’ en ‘Ademloos’ dat al een aanloop neemt naar het slot stuk met het opvoeren van het tempo. De hele avond heeft de zangeres al prima, soms inhoudelijk, de nummers aangekondigd en het publiek betrokken bij het optreden. Een blik op haar klokje leert dat het 1 minuut voor twaalf is. Er kan wat haar betreft weer gedanst worden en ze roept om dat vooral te doen. Puntjudith sluit af voor een mee swingende zaal met ‘Open Eind’ wederom een prima nummer. De band speelt zich prima in de kijker zo op de Popronde met hun mooie energieke, maar vaak gelaagde, songs en opvallende frontvrouw.
Geweldige show Puntjudith is mooie afsluiter Popronde Leeuwarden
