GRONINGEN – Odie, met kenmerkende hoed, staat al druk op het podium te bassen, Torin Metz is er met zijn gitaar, Justin Boyd tovert de eerste tonen uit zijn synths en Kory Cook heeft zijn drumstokjes stevig beet voor het instrumentale intro. Nasa Country meldt zich present. Een man, baard van een paar dagen in een wit shirt, loopt druk voor het podium opnames te maken met zijn mobiele telefoon. Hij verdwijnt door de artiesten deur en die gaat binnen twee tellen ook weer open en de man is volledig in zijn Garrett T Capps outfit en na deze goocheltruc kan de show echt beginnen. De Texaanse Space Cowboy is bijzonder populair bij het Groninger publiek dat er eens goed voor gaat staan. Capps toert op de vooravond van zijn nieuwe prachtige album ‘People are Beautiful’ door Europa en doet dat op zijn kenmerkende wijze. Grote zonnebril en na ieder liedje gaat de duim omhoog voor een “Viva” of een “Excellent”. Het is een heerlijke act van een mooie naïviteit, maar Capps is een geboren entertainer. Het verschil tussen de bescheiden man in het witte shirt die onopvallend zich door het publiek begeeft en de artiest op het podium is enorm. Muzikaal zit het ook geweldig goed in elkaar met het ouderwets degelijke Nasa Country dat een prachtige ondersteuning heeft voor Capps. Teamwork op het podium. De band brengt country en Americana met een twist, want met rijkelijk gebruik van de synths. Daar zullen puristen wat van vinden, maar bij Capps werkt het prachtig en voegt het echt wat toe aan zijn songs. Deze vrijheid binnen de tradities maakt het dansbaar, terwijl de oprechtheid en het vertellen van verhalen met soms een knipoog, mooi in stand wordt gehouden. De opening volgt met ‘That’s the Way It Goes’ na het intro een lekker robuustheid en daarna volgt het prachtige ‘In The Shadow’s (Again)’ met een fijne country sound. Een sterke start met songs die de Capps liefhebbers van haver tot gort kennen. Uiteraard is de Texaanse singer songwriter hier om zijn nieuwe album in de schijnwerpers te zetten en dat hij met verve te beginnen met ‘Getting Better’, een rustiger nummer dat erg bevalt, maar nog overtroffen wordt door het fenomenaal mooie ‘Travelin’Days’. Ook rustig, maar met een enorme rauwe schoonheid en om dat nieuwe album onmisbaar te maken is ook ‘Rip Out The Darkness’ een volgend hoogtepunt dat volgt. De set list meelezers constateren dan dat er zoveel pijlen op staan dat de band ook even de weg kwijt raakt in de eigen wijzigingen, maar via het sterke ‘Here Right Now’ met voldoende ruimte om de band te laten schitteren in een lang instrumentaal deel komt de formatie een beetje thuis en op het rechte set list pad in ‘I like Austin, but I love San Antone’, waarin de liefde voor hun thuis wordt bezongen. Het is een van de nummers die met humor wordt aangekondigd, waar hij op andere momenten serieuzer is. Het zijn korte introducties, spitsvondig en accuraat, mar ook vergroot het de betrokkenheid van het publiek. Een mooie show blijft lekker voortrollen, rauw en vaak gevoelig of juist wat feestelijker. Een prima voorstelling die via ‘Happen Anytime’ en een meezinger ‘Ouray’ waarin Capps zijn gitaar inruilt voor de theremin eindigt bij het prachtige ‘People are Beautiful’. Het publiek is duidelijk nog niet klaar en dus staat Capps snel weer op het podium voor het mooie trage ‘Within it All’ en als laatste buiging naar het Nederlandse publiek ‘Goodbye San Francisco, Hello Amsterdam’. Weer een goocheltruc, want Capps staat direct na het concert al bij de strategisch bij de uitgang opgestelde merch stand voor een krabbel, een “viva” en een bescheiden: “Thank you for buying the album”. Waarom mensen terug keren als de space cowboy landt is direct duidelijk. Gewoon lekker ongecompliceerd genieten van prachtige muziek van een bescheiden mens met oprechte liedjes verstopt onder een cowboyhoed en achter een grote bril.
Garrett T. Capps & Nasa Country overtuigen in De Oosterpoort
