DE BULT – Huis ten Wolde in De Bult bij Steenwijk heeft de reputatie verworven als de plek voor goede jazz. De beste Nederlandse jazzmusici zijn er kind aan huis en voor het gemak nationaliseren we de van oorsprong Duitse Susanne Alt dan maar. Sowieso een goede zaak, want Alt is een fantastische saxofoniste die zich niet alleen prima redt in de jazz, maar ook in de funk, soul en house haar mannetje staat. In Huis ten Wolde had de jonge muzikante zich omringt met een aantal van de beste jazzmusici van Nederland. Van de Deeldeliers schoof Bart van Lier op piano en drummer Erik Kooger aan en op bas was het Artist in Residence Harry Emery met zijn kenmerkende stijl die het gezelschap complementeerde. Het ensemble zette onmiddellijk de vaart er in met een flitsende versie van ‘Coming Home’ als opening, waarin alle vier de muzikanten zich met een spetterende solo direct konden onderscheiden. Met een fraaie versie van het titelnummer van het laatste album van Alt ‘How to Kiss’ bleef het tempo hoog voor er het publiek even een adempauze werd gegund met een absoluut hoogtepunt met ‘Frida’s Birds’. Een erg mooi ingetogen nummer, waarin de tragiek hoor- en voelbaar is. Dat nummer kreeg met de ballad ‘Body and Soul’ een uitstekend vervolg. De setopbouw was zowel voor de pauze als er na logisch. Alt was muzikaal geweldig in vorm en ook in haar aankondigingen uitermate charmant. Wat opviel was het vlekkeloze Nederlands dat ze spreekt, waarin alleen in haar zinsopbouw en zoeken naar woorden af en toe te horen was dat het niet haar moedertaal is. Erik Kooger toonde zich een uitermate strakke drummer die onverbiddelijk het tempo aangaf en een aantal geweldige solo’s speelde. Bas van Lier onderscheidde zich een virtuoos pianist en ook Harry Emery liet zien dat de bas voor hem geen geheimen meer heeft en deelde dat met het publiek. Alt gunde haar medemuzikanten alle ruimte om zich te onderscheiden. Die ruimte namen de heren, maar af en toe hadden de solo’s ietwat puntiger gekund, zodat er wat meer ruimte was voor het spel van Alt, toch de naam op de affiche. De solo’s waren echter wel van hoog niveau. De tweede set begon met de klassieker ‘Sunny’ gevolgd door een nieuw nummer van Alt ’56 Rue Lepic’ dat fraai het ontspannen Franse leven pakte. Uiteindelijk werd na een bevlogen concert afgesloten met ‘Cold Duck Time’ van Eddie Harris. Met een mooi rustig toegift kreeg het publiek nog even weer de tijd om op adem te komen voor het de zon weer in kon. Susanne Alt met haar heerlijke spel, die geven we niet meer terug aan Duitsland. Die houden we!
Funky Susanne Alt swingt in De Bult
