GRONINGEN – Nog nooit waren Ferris & Sylvester in Nederland maar voor drie optredens tijdens Eurosonic werd die maagdelijke status opgeheven. Naast het hoofprogramma stond het Britse duo op Platosonic voor een uitbundig Coffee Company publiek en in de Martinikerk voor een korte showcase. Een heel verrassend duo. Issy Ferris en Archie Sylvester werkten beide druk aan een solo loopbaan als artiest. In de Londense muziekscene kwamen ze elkaar tegen. Besloten een liedje samen te schrijven, dat werden liedjes en het klikte muzikaal dermate dat al snel het duo Ferris & Sylvester ontstond dat nu fris en fruitig onder het grote kerkorgel met bijzonder energieke en zeer prettige bluesrock indruk maakte. Het optreden ging van start met ‘Superhuman’ een heel krachtige song met een sterk ritme via de snaredrum die Archie Sylvester met zijn voetpedaal bediende en een mooie combinatie tussen de basgitaar van Issy Ferris en de elektrische gitaar van Sylvester. De zang dat gebeurde in harmonie. Ook hierin was enige robuustheid, maar dat pakte in dit fijn rockende nummer meer dan prettig uit. Een nummer met een mooie opbouw en fraaie tempowisselingen, dat daarmee wist te beklijven. Een liedje over teleurstellingen en het einde van relaties met de melancholiek verwoord door een scheurende gitaar. Tussendoor leuke praatjes. Je kunt Buitenlandse artiesten ruwweg in twee groepen opdelen. De ene groep valt voor de stroopwafel, de andere groep, waar Ferris & Sylvester toe behoren, gaat juist voor de bitterbal. Hun liefde voor deze Nederlandse lekkernij werd vanaf het podium beleden. Ook in de introducties het feitje dat ‘Sickness’ net is verschenen en deze aanvankelijk rustig openende song, ontwikkelde zich steeds feller en steviger. Van folkrock naar bluesrock. Wederom een prettig nummer met nu geen bas, maar een akoestische gitaar en een plotselinge positiewisseling halverwege het nummer waarbij Ferris de bediening van de drum overnam, waardoor haar mannelijke wederhelft het publiek in kon duiken. Door de vloeiende wisseling verloor dit element wat van de spontaniteit, want duidelijk bedacht, maar het blijft altijd leuk als artiesten ook hun publiek fysiek opzoeken. Deze aanwezigen werden ook mooi betrokken bij het afsluitende bluesnummer ‘London’s Blues’, waarin Issy Ferris aanvankelijk de leadzang op zich nam en het publiek werd gevraagd mee te klappen. Met een dergelijke frisse uitstraling, een overdosis aan speelplezier en die aansprekende bluesrock van het duo moet er een enorme markt zijn in Nederland. Bitterballen zullen vast op de kaart moeten staan wil je Ferris & Sylvester lokken, maar voorlopig toeren ze voor uitverkochte zalen op de Britse eilanden.
Fris en fruitig Ferris & Sylvester bekoren met bluesrock
