GRONINGEN – Op de dag dat het nieuws tot iedereen doordrong dat de legendarische Tom Petty was overleden stond Ruthie Foster met haar band in de Oosterpoort in Groningen. Uiteraard moest de zangeres hierbij stilstaan. Voor het toegift zette Foster ‘Free Fallin’ in van Petty en dit werd een hoogtepunt van het concert waarbij de emoties rijkelijk aan de oppervlakte kwamen en menig traan zowel in de zaal als op het podium de vloer bevochtigde. Op zo’n manier bewijs je eer aan één van de groten in de rootsmuziek. Voor het zover was bracht de Texaanse zangeres een schitterend concert, waarbij je als puntje kunt opwerpen dat ze erg veel andermans materiaal bracht en te weinig haar eigen. Op elk punt bewees Foster wel een fantastische zangeres te zijn en een heerlijke showvrouw die haar publiek meevoerde van gospel, blues, soul, reggea en country terug naar gospel. Foster, op het podium met bassist Larry Fulcher en drumster Samantha Banks, opende het evenement met ‘Brand New Day’, een heerlijk gospel, liet dat volgen door het bluesy ‘Up Above My Head’ en kwam via dat nummer terecht bij het prachtige country/blues nummer ‘Small Town Blues’ dat lekker krachtig op het podium werd gezet. Dat Foster juist met deze invloeden begon is niet zo vreemd. Als jongedame begon ze haar loopbaan in een gospelkoor en kon nog smakelijk vertellen hoe in haar kerk de amen dames, met hun enorme hoeden, vanuit hun hoek in de kerk het tempo van de dienst bepaalden. Een andere invloed was haar grootvader die een grote liefde had voor countrymuziek en haar eerste stappen op het podium waren als zangeres van een bluesband in de bars van Texas. Deze invloeden bleven terug komen. In het prachtige ‘Richland Women Blues’ van Mississippi John Hurt, in Patty Griffin’s ‘When it don’t come Easy’ en in Lucinda Williams ‘Fruits of my Labour’ die allen een prachtige en indrukwekkende uitvoering kregen. Iets minder bekoren kon ‘Ring of Fire’ van Johnny Cash met reggea invloeden gebracht, maar dat werd direct gecompenseerd door ‘The Ghetto’ oorspronkelijk van ‘The Staple Singers’ wat weer prachtig was. Het schitterende ‘Phenomenal Woman’ oorsponkelijk van Amy Sky, was phenomenal evenals het zo mogelijk nog prachtigere ‘Grinnin’ in Your Face’ van Son House dat diep werd gevoeld in de zaal toen Foster dat A Capella, met minimale begeleiding van Banks bracht. Daarna toch wat meer ruimte voor haar eigen werk met onder andere het mooie ‘Might not be right for the World’ en vooral het optimistische ‘Joy Comes Back’ over hoe je open moet staan als geluk en liefde langskomen. Het nummer is tevens de titelsong van haar laatste album dat dan ook in no time was uitverkocht aan de merch table. De setlist was op, maar als extra’s van de reguliere set nog het prachtige ‘Traveling Shoes’ waarin zowel Fulcher als Banks lang soleerden om te eindigen met een prachtige gospel. Een staande ovatie bracht het drietal terug voor het Petty nummer en ‘Singing The Blues’. Ruthie Foster heeft een stem om avonden naar te kunnen luisteren, een prettige ontspannen podiumpersoonlijkheid en weet haar publiek voor zich te binden of ze nu gospel, blues of soul zingt. Een artieste om van te houden.
Free Fallin’ hoogtepunt bij Ruthie Foster
