GRONINGEN – Het is een bepalend beeld van het album ‘Misplaced Childhood’ op de achterhoes. De Joker die door het raam ontsnapt. Zanger Fish, toen nog onderdeel van Marillion, probeert nu op soortgelijke wijze te ontsnappen uit onze slaapkamers. Dertig jaar na het verschijnen van het album toert hij nog één maal met het album dat hij intergraal brengt op het podium met ondersteuning van een sterke begeleidingsband. Fish vertelde het album te willen geven aan de fans en een streep onder de periode te zetten en nu eindelijk weer zichzelf te zijn. Voor het zover was speelde Fish nog een prima selectie uit eigen werk van na het Marillion tijdperk, want ook in die jaren heeft hij zich onderscheiden al uitstekend songwriter. Bij het opkomen stond de Schotse zanger eerst even stil bij het overlijden van Prince. Een kleine en terechte ode voor ‘Pipeline’ werd ingezet, gevolgd door ‘Feast of Consequences’. Als thema van het concert kon ouder worden genoemd. Fish, in uitstekend humeur, vertelde een hilarisch verhaal hoe hij met zere rug zijn weg terugzocht naar het hotel. Even later vertelde hij hoe hij kon zien dat het album al 30 jaar onderweg was. De fans van toen waren tieners en nu mannen met kale kruinen, hij zelf inbegrepen, waardoor er een bepaalde glans over het publiek hing. De man was gracieus, gaf zijn stoel aan een minder mobiele toeschouwer bij het podium, maar ook strijdbaar. Na het mooie ‘Family Business’ vertelde hij over zijn ervaringen in Bosnië. Hij trok de paralel met deze dagen. De directe lijn met Parijs, Brussel, maar ook Ankara en al die Syrische steden waar slachtoffers vallen. Hoe fans in het zwart naar zijn optredens kwamen, bang om op te vallen in geval van een ‘Battaclan’. Na zijn optredens in Bosnië schreef Fish ‘Perception of Johnny Punter’ en dat lied droeg hij op aan de slachtoffers, maar ook aan begrip en verdraagzaamheid voor hen die vluchten voor dat geweld. Het siert de man. Hierna was het tijd voor ‘Misplaced Childhood’. Het iconische album van Marillion dat dicht bij de zanger’s hart ligt. Fish vertelde dat hij en zijn fans al dertig jaar elkaar kennen. Dat hij bij ieder afzonderlijk via deze plaat in hun slaapkamer is geweest. Dat het tijd is deze kindertijd af te sluiten. Zelden zal het voorkomen dat een hele zaal een heel album woordelijk weet mee te zingen. Hits als ‘Kayleigh’, het iconische nummer van deze iconische plaat, ‘Lavender’ en ‘Heart of Lothian’ passeerden de revue. Fish is ouder geworden. Het is te horen aan zijn stem. Deze is ouder geworden, maar niet minder mooi. Wat rauwer, wat donkerder. Het werd een uitvoering van het album gedeeld met vrienden, met mensen bij wie dit album nooit in vergetelheid is geraakt en het nog altijd een deel van hun leven uitmaakt. Fish zal misschien nooit meer ‘Blind Curve’ of ‘Childhood’s End’ zingen. Ontsnappen kan hij nooit meer uit onze slaapkamer. Na een fenomenale uitvoering, ging Fish in de toegift met ‘Market Square Heroes’ nog verder terug in de Marillion historie en bewees hij met ‘The Company’ eer aan zijn fans die al decennia hem steunen. Hij mag dan af en toe zijn knieen weer even in model masseren als hij even zit, zijn harige navel tonen die onder zijn te korte shirt wegpiept, maar Fish is al meer dan dertig jaar relevant en danst nog steeds over het podium. Laat hem niet ontsnappen!
Fish wil ontsnappen uit onze slaapkamers
