GRONINGEN – Je moet er wat voor over hebben als band. Een luik dat open gaat waardoor een jonge toeschouwer naar beneden komt. Een toeschouwster wiens nood zo hoog is dat midden onder een liedje de weg naar de WC wordt ingeslagen en vervolgens ook weer, midden onder een liedje, terug. Over de plek voor het podium op de Nicolaas Mulerius was misschien iets minder nagedacht met de band tussen tribune en WC, maar met een grote zwaai van zijn gitaar opende zanger Jos de Vries de weg naar opluchting van de blaas. Winterwelvaart beloofde het genot van drie vrouwen en twee mannen, maar drumster Lielian Tan was afwezig, maar met Mariken Hoving op viool en zang, Sebastiaan Wiering op cello en zang en Laura Iwema op accordeon stond er voldoende muzikaal gewicht in de figuurlijke zin op het podium. Mensen die in Hoppah, Isis & The Wolf, Roos Galjaard, The Spooks, Swinder enzovoort enzovoort hun sporen hebben verdiend en nu en dan samenkomen om muziek te maken in VENcE. Halverwege werd drummer William ook nog met drumstel en al door het dekluik gedropt om alsnog er een vijftal van te maken in de tweede helft. Voor het zover was startte VENcE met ‘Layer by Layer’ en mooi en rustig lied, waarin de zang van Jos de Vries direct indruk maakte. Appelkracht, want vlak voor het optreden verorberde de zanger nog een appeltje en dat leverde gevoelige zang op met rauw randje. Het bleef mooie nummers met folk en pop gecombineerd stromen op het schip aan het Lage der A. ‘Kathleen’ is nog kalmer, maar erg fraai. In ‘On The Count of 9’ zijn het de accordeon klanken van Laura Iwema die indruk maken met de tederheid waarmee ze worden gespeeld. In ‘The Gravity of Soul’ dat daarop volgde was het juist het samenspel van de cello van Sebastiaan Wiering en de viool van Mariken Hoving welke het nummer naar een hoger niveau tilde. Instrumentaal was het sowieso een boeiende combinatie met accordeon, viool, cello en gitaar. Na de filmische klanken van ‘Mulholland Drive’ was het erg mooie ‘Gypsy Slow’ wat heel veel indruk maakte en het hoogtepunt van het optreden was. Na ‘Fearing’ werd de drummer door het luik gehezen. Beter was het om niet die onderbreking te hebben. Ook zonder drummer was het erg mooi en misschien wel mooier als met. Die spectaculaire binnenkomst had mogen worden overgeslagen voor die enkele resterende liedjes. Blijft de indruk dat VENcE vaker mag optreden. Het zijn prachtige liedjes die het gelouterde gezelschap voor het voetlicht brengt.
Fijn VENcE verrast op WinterWelvaart
